In de cabine bij

vrachtwagenchauffeur Iris

Door Evelien Wolting – Hoe belandt een tandartsassistente achter het stuur van een vrachtwagen? Wanneer Iris aan het werk is, zie je dat ze plezier heeft in wat zij doet! Ik ben dan ook erg benieuwd hoe deze vrolijke jonge dame bij Tielbeke terecht is gekomen!

Klaar voor vertrek

Collega Iris staat mij al op te wachten aan de chauffeursbalie in Lemelerveld. Voor mij is zij een bekend gezicht binnen Tielbeke, doordat zij onder andere ook heeft meegewerkt aan de nationale De Dag van de Vrachtwagenchauffeur. Omdat we aan de vroege kant zijn vraag ik of zij zin heeft in een kop koffie of thee. “Nee dankje!”, zegt ze lachend. “Ik zit nog vol van mijn ontbijtshake. ’s Ochtends krijg ik geen brood door mijn keel maar ik vind het wel belangrijk om met een gevulde maag aan het werk te gaan. Met fysiek werk moet je natuurlijk wel goed blijven eten.”

Al pratend lopen we samen richting het crossdock omdat ik benieuwd ben wat voor lading zij vandaag mee heeft. Iris rijdt namelijk fijnmazige distributie en de vracht is elke dag weer anders! Vandaag is de oplegger al vooraf geladen, doorgaans vertrekken alle C- en CE-chauffeurs in het stukgoed met een geladen voertuig, en Iris controleert of zij nog een EPT mee moet nemen. “Klaar voor vertrek?”, zegt ze enthousiast.

Collegiaal

Onderweg naar de vrachtwagen spreekt een collega Iris aan. Er is een ongeval gebeurt op haar route en hij adviseert haar een andere weg te nemen. “Fijn toch, zulke collega’s! Hij wist dat ik naar Zwolle moest en normaal gesproken zou ik de N348 pakken, maar dat kan nu dus niet.”

Eenmaal in de cabine bij Iris zie ik dat het netjes is en het ruikt er heerlijk bloemig. Ze trekt vervolgens een lade en een kastje open. “Mocht je dorstig worden of trek krijgen, dan mag je pakken wat je wilt!”, biedt ze vriendelijk aan. Ik zie diverse flessen water, belegd brood en wat snoepgoed liggen. Ze gaat in ieder geval ook met een goed bevoorraadde cabine op weg!

Iris rijdt vervolgens de vrachtwagencombinatie van het dock en stapt uit om de deuren van de oplegger te sluiten. Onderweg naar het eerste losadres in Zwolle kletsen we over van alles en nog wat, echte vrouwenteut zoals Iris zelf zegt.

Fijn toch, zulke collega’s!

Van tandartsassistente tot chauffeur

Ik ben dan toch wel benieuwd naar het verhaal van Iris. Voorheen tandartsassistente en nu vakbekwaam vrachtwagenchauffeur! Als ik haar vraag of haar privéomgeving haar warm heeft gemaakt voor het chauffeursvak, schudt ze hard nee.

“Toen ik een jaar of zeven was, zat ik bij mijn ouders op de achterbank in de auto onderweg vrachtwagens te turven. Geen idee hoe dat is ontstaan. Na mijn middelbare school wist ik niet goed wat voor beroep ik wilde gaan uitoefenen. Praktijk en werken met mensen leek mij toen wel leuk. Na een informatieavond heb ik mij aangemeld voor de opleiding tandartsassistente. Tijdens mijn opleiding, en later in het werk, vond ik de theorie en het werken met mensen wel leuk maar de praktijk viel mij enorm tegen. Ik kon mijn ei hier totaal niet in kwijt. Na lang onderzoeken wat ik wel wilde, heb ik diverse transportbedrijven een sollicitatie gestuurd. Ik was helaas nog niet in het bezit van de nodige ervaring en rijbewijzen. Tielbeke bood mij hierin de kans om mij om te laten scholen tot chauffeur en de rest is geschiedenis!”

Ik was nog niet in het bezit van de nodige ervaring en rijbewijzen. Tielbeke bood mij hierin de kans om mij om te laten scholen tot chauffeur!

Heen en weer lopen

In Zwolle, bij het eerste adres aangekomen, weet Iris al waar ze moet zijn. Ze stuurt de voertuigcombinatie behendig over het terrein en zet de oplegger aan het dock. Binnen het bedrijf worden we vriendelijk begroet door een medewerker die ons aanwijst waar de lading mag staan. Met een pompwagen haalt Iris de vele pallets met zware zakken uit de oplegger en zet deze op de aangewezen plaats. “Ik doe mijn vest even uit want je krijgt het toch wel warm van het heen en weer lopen”, zegt ze lachend.
Na het aftekenen van de vrachtlijst lopen we weer samen richting de vrachtwagen om onze weg te vervolgen naar de volgende adressen.

Vriendelijk en behulpzaam

Vandaag rijdt Iris uitsluitend naar zakelijke afleveradressen en de lading bestaat hierdoor dus alleen uit pallets met diverse goederen. Waar we ook komen om te lossen, ik merk dat Iris overal even vriendelijk ontvangen wordt en de medewerkers behulpzaam zijn. “Door jezelf open en klantvriendelijk op te stellen wordt het werk ook makkelijker en leuker. Mensen zijn hierdoor vriendelijker en bereidt om je te helpen.”

Af- en aankoppelen in het kwadraat

In Staphorst moeten we bij een vaste klant de huidige oplegger met de laatste lading achterlaten, om vervolgens een vooraf geladen oplegger weer mee te nemen. “Hier ben ik nog wel even zoet mee!”, zegt Iris. “De oplegger die ik nu achter de vrachtwagen heb, moet ik afkoppelen. De oplegger die voor ons klaarstaat moet ik van het dock weg halen en tijdelijk elders plaatsen. Daarna moet ik de huidige oplegger dan aan het dock plaatsen en de mee te nemen oplegger koppelen zodat deze mee kan naar Lemelerveld.” Tijdens het loskoppelen van de huidige oplegger zie ik Iris de steunpoten uitdraaien en vraag aan haar of het zwaar werk is. “Wil je het eens proberen?”, vraagt Iris.

Uiteraard wil ik dat weleens proberen en het verbaast mij hoe licht de steunpoten uitgedraaid kunnen worden. “Doe dat eens tien keer achter elkaar en je hebt meteen je armen getraind!”

Eenmaal weer in de cabine zie ik Iris op knopjes duwen naast het stuur. “Dat is om de luchtvering te regelen. Hier moet je een beetje mee spelen om de schotel goed onder de oplegger te krijgen. Hierdoor krijg je het beveiligingshaakje er makkelijker in en de steunpoten kun je dan eenvoudiger omhoog draaien. Tips die ik van een collega heb gekregen!”

Meedenken met de klant

Volgens Iris bestaat het vak van chauffeur uit meer facetten dan alleen rijden en kilometers maken. “Meedenken met de klant vind ik belangrijk, ook voordat je aanbelt. Als ik bijvoorbeeld zie dat ik een kinderfiets bij een particulier moet afleveren, bel ik eerst met lege handen bij de mensen aan. Stel je voor dat het een verjaardagscadeau is en de jarige doet open, dan is de verrassing er al af! Dit is naar mijn idee net die extra effort die je als vrachtwagenchauffeur kunt bieden.”

Meedenken met de klant vind ik belangrijk. Dit is net die extra effort die je als vrachtwagenchauffeur kunt bieden.

Toekomstplannen

Als ik Iris vraag naar haar toekomstplannen als chauffeur, haalt ze haar schouders op. “Ik zit hier enorm op mijn plek bij Tielbeke en mag graag stukgoed rijden! Door de diversiteit hoop ik dit nog lang te mogen doen.”