Door Evelien Wolting – Als banketbakker aan de slag waarbij je onder andere de lekkerste taarten en broden bakt. Om je vervolgens te laten omscholen tot vrachtwagenchauffeur? Collega Linda heeft dit gedaan en heeft hier absoluut nog geen moment spijt van gehad. Door een dagje met haar mee te rijden probeer ik er achter te komen waarom zij voor dit vak en Tielbeke heeft gekozen.
Op één van de drukste dagen van het jaar binnen de organisatie, mag ik vandaag stukgoed meerijden met collega en vrachtwagenchauffeur Linda. Een tijdje geleden heeft zij meegewerkt aan onze wervingscampagne voor nieuwe collega’s en kun je haar stralende foto op enkele van onze opleggers tegenkomen. Door al eens met haar te hebben samengewerkt, kijk ik dan ook uit naar onze werkdag samen! Onderweg naar de voertuigcombinatie die al klaar staat achter op het terrein van Tielbeke, vertelt Linda dat het een drukke dag gaat worden maar als het goed is er meer dan voldoende tijd is om te kletsen. We stappen dan ook meteen in om onze werkdag naar onder andere Zwolle, Staphorst en Meppel direct te kunnen starten.
Door al vaker met Linda te hebben samengewerkt weet ik dat zij ontzettend blij en trots is dat zij nu mag rijden als vakbekwaam vrachtwagenchauffeur en dat zij voorheen bakker is geweest. Linda vertelt dat haar ouders een eigen bakkerij hebben en zij dus van huis uit met het bakkersberoep in aanraking is gekomen. Naast het bakken van de lekkerste producten zorgde Linda ook voor het vervoeren hiervan, waardoor ze in de loop van haar bakkerscarrière ook rijbewijs C heeft behaald. Wat zij toen nog niet wist is dat dit haar in de toekomst nog weleens van pas kon komen.
Toch merkte Linda dat het werk als bakker haar steeds meer tegen ging staan maar helemaal het roer omgooien durfde ze op dat moment nog niet. “Ik vond het rijden met de bakwagen altijd al leuk. Lekker onderweg zijn en die vrijheid vond ik heerlijk! Via een goede vriend van mij ben ik helemaal enthousiast gemaakt voor het chauffeursvak. Hij heeft mij heel veel geleerd en door een aantal malen met hem mee te rijden wist ik het zeker; ik wilde vrachtwagenchauffeur worden!”
Via een goede vriend ben ik helemaal enthousiast gemaakt voor het chauffeursvak. Door een aantal malen met hem mee te rijden wist ik het zeker;ik wilde vrachtwagen-chauffeur worden!
Linda woont in de regio waar Tielbeke veelal rijdt. “Ik kende de organisatie Tielbeke al en door Facebook en Google wist ik dat zij ook een omscholingstraject aanboden.
Ik heb toen Tielbeke benaderd en uitgelegd wat mijn toekomstplannen waren, namelijk vrachtwagenchauffeur CE worden. Hierbij heb ik ook aangegeven dat ik al wel in het bezit was van rijbewijs C maar nog niet van een geldige Code 95. Deze wilde ik eerst zelf behalen alvorens ik mogelijk kon gaan starten bij Tielbeke. Hiermee liet ik zien hoe groot mijn ambitie was om chauffeur te worden, dat ik serieus was om mij om te laten scholen en niet veel later ben ik dan ook in februari 2020 in dienst gekomen.”, vertelt Linda vol trots.
Na het behalen van Code 95 is Linda dan ook meteen gestart als chauffeur fijnmazige distributie op de bakwagen. “Tielbeke gooit nieuwe medewerkers niet in het diepe en zorgt voor goede begeleiding. De eerste werkdag is chauffeursinstructeur Alfred met mij meegegaan om mij alle ins en outs te leren over het stukgoed rijden. Later, toen ik eenmaal in het bezit was van rijbewijs CE, heb ik Koen benaderd of hij mij nog handig tips kon geven voor het achteruit rijden en aandocken. Super fijn is dat, dat deze heren je helpen om je werk nog beter te kunnen doen en je de fijne kneepjes van het vak bij willen brengen!
Waar we ook komen om goederen te leveren, of af te halen, Linda is bij elke klant even enthousiast en vrolijk. Hierdoor wordt zij naar mijn idee bij de zakelijke klanten ook sneller geholpen. De diverse medewerkers van de filialen waar wij komen, staan meteen paraat om haar de plek te wijzen waar ze de goederen mag neerzetten of om haar zelfs te helpen lossen met een heftruck zodat ze weer vlot haar weg kan vervolgen. En voor wie onze social media kanalen de afgelopen tijd in de gaten heeft gehouden, Linda deelt ook regelmatig foto’s van onderweg.
“Een tijdje geleden heb ik iets gedaan wat ik al heel lang wilde doen, namelijk bij mijn ouders een bakje koffie halen tijdens mijn pauze in Wijk en Aalburg. Die trotse gezichten van hen bevestigden dat ik de juiste keuze heb gemaakt om vrachtwagenchauffeur te worden!”
Toekomstplannen? Dan is dat zeker bij Tielbeke. Ik zou dan langere ritten en meer kilometers willen maken. Maar voor nu voel ik mij zeker op mijn plek als chauffeur fijnmazige distributie!
Dat het werken als vrachtwagenchauffeur zeker gecombineerd kan worden met een druk gezinsleven, daar is Linda het bewijs van. Zij en haar man hebben namelijk drie tieners in huis en door het maken van heldere afspraken verloopt het thuis én op het werk op rolletjes.
“Door duidelijke afspraken die de planning en ik met elkaar gemaakt hebben, is het werken als vrachtwagenchauffeur goed te combineren met privé. Ik werk op vaste dagen en hierdoor weet mijn gezin thuis wanneer ik bijvoorbeeld er niet ben om 17.30 uur tijdens het avondeten. Op de kalender kunnen zij zien wanneer ik aan het werk ben. En daarnaast, als er dringende zaken privé spelen, dan stem ik dit af met de planning en kan er heel veel geregeld worden.”
Als ik bij Linda vraag of zij nog verdere ambities heeft of toekomstplannen als chauffeur, begint ze te glunderen. “Ik ben nog geen enkele werkdag met tegenzin naar mijn werk gegaan sinds ik bij Tielbeke werk. Elke dag geniet ik van het werk als chauffeur, ook als het aanpoten is en het een drukke werkdag is. Aan het einde van de werkdag denk ik dan; Die oplegger heb ik maar wel even leeg weten te krijgen en voel mij dan trots! Toekomstplannen? Dan is dat zeker bij Tielbeke. Ik zou dan langere ritten en meer kilometers willen maken. Maar voor nu voel ik mij zeker op mijn plek als chauffeur fijnmazige distributie!”
Door Evelien Wolting – Van Nederland naar o.a. Aruba en Colombia, en weer terug naar Nederland. Erik heeft
ondertussen al veel van de wereld gezien maar voelt zich thuis in woonplaats Raalte én bij Tielbeke in Lemelerveld.
Erik rijdt op een bakwagen als stukgoedchauffeur en komt in zowel dorpen bij de mensen thuis als in stedelijk gebied bij de zakelijke klanten.
Vandaag staat de bakwagen al vooraf geladen klaar. Erik vertelt dat hij naast zijn werk als chauffeur ook het team van het crossdock regelmatig helpt met de wagens te laden. “Die diversiteit in mijn werk vind ik oprecht leuk. Zo is elke dag weer anders en krijg ik geen sleur in mijn werk!”
Of het nu pallets vol goederen zijn of losse dozen, ik maak veel stops en heb doorgaans altijd vrolijke ontvangers.
Eenmaal samen op weg merk ik dat Erik een vrolijke en vooral vlotte prater is. Hij begint te vertellen dat hij na de middelbare school, direct in dienst is gegaan bij het Korps Mariniers. Na zeven jaar infanteriewerk te hebben gedaan, heeft Erik vervolgens 2 jaar in de logistiek gewerkt bij het Korps Mariniers. Daar heeft hij ook het C-rijbewijs behaald. Defensie schafte destijds nieuwe Scania’s aan en dat leek hem wel wat! Een groot voertuig rijden en in een echte mannenwereld aan het werk.
Erik vertelt in geuren en kleuren dat hij na vele uitzendingen en oefeningen in het buitenland bij de infanterie, uiteindelijk als marinier gestationeerd was in Aruba. “Ik heb het op Aruba enorm naar mijn zin gehad bij Defensie! Op en vanuit zee was ons doel om de veiligheid te waarborgen waarbij ik een Boston Wheeler-boot jarenlang heb bestuurd. Een mannenwereld waar je kameraden voor het leven maakt!”
DE KLIK WAS ZO GOED MET TIELBEKE, DE SAMENWERKING WAS IN HET EERSTE GESPREK AL BEKLONKEN!
Uiteindelijk na een mooie carrière bij Defensie is Erik dan toch weer in Nederland terug gekomen en ik ben dan ook nieuwsgierig hoe dat zo is gekomen! “In 2008 heb ik mijn vrouw in Colombia leren kennen en in 2011 zijn we samen naar Nederland gekomen omdat mijn contract als beroepsmilitair af liep. In Nederland, en met name in Raalte, liggen toch mijn roots en ik begon het enigszins te missen. Vanuit mijn werk bij Defensie had ik al de benodigde rijbewijzen en werkervaring als chauffeur. Ik heb dan ook slechts twee sollicitaties de deur uit gedaan op de functie als vrachtwagenchauffeur. Maar de klik was zo goed met Tielbeke, dat de eventuele toekomstige samenwerking al in het eerste gesprek na een half uur beklonken was!”
DIE DIVERSITEIT IN MIJN WERK VIND IK OPRECHT LEUK. ZO IS ELKE DAG WEER ANDERS EN KRIJG IK GEEN SLEUR IN MIJN WERK!
Ik merk gedurende onze werkdag samen dat Erik inderdaad de rust goed weet te bewaren. Bij een particulier bezorgadres is namelijk de ontvanger niet aanwezig en Erik belt met de klant. Deze geeft aan dat de pallet met goederen op de oprit geplaatst mag worden en stemt dit ook af met de planner op ons kantoor in Lemelerveld. Na circa twintig minuten weet Erik, in goed overleg met zowel de klant als leverancier, de pallet te lossen op de afgesproken plek.
Na nog enkele losadressen bij zakelijke klanten zit ons dag samen er alweer bijna op en rijden we richting Lemelerveld.
Op de weg terug praten Erik en ik over van alles en ook zijn gezin komt ter sprake. “Ik ben trotse vader van 3 kinderen, twee tienermeiden en een zoon van 8 jaar.” “Maar we hebben niet stil gezeten!”, lacht Erik. “In mei verwachten we ons vierde kindje en dan lijkt het gezin voor nu compleet.” Best druk lijkt mij, een gezin wat straks uit zes personen bestaat. Ik vraag dan ook belangstellend hoe hij zijn privéleven combineert met zijn werk. “Ik werk op maandag van 8.00 tot 14.00 en dinsdag tot en met vrijdag volledige werkdagen. Zo heb ik in het weekend tijd voor mijn gezin, vrienden en met een plankje gezelligheid (lees:borrelplank).”
Hoe belandt een tandartsassistente achter het stuur van een vrachtwagen? Wanneer Iris aan het werk is, zie je dat ze plezier heeft in wat zij doet! Ik ben dan ook erg benieuwd hoe deze vrolijke jonge dame bij Tielbeke terecht is gekomen!
Al pratend lopen we samen richting het crossdock omdat ik benieuwd ben wat voor lading zij vandaag mee heeft. Iris rijdt namelijk fijnmazige distributie en de vracht is elke dag weer anders! Vandaag is de oplegger al vooraf geladen, doorgaans vertrekken alle C- en CE-chauffeurs in het stukgoed met een geladen voertuig, en Iris controleert of zij nog een EPT mee moet nemen. “Klaar voor vertrek?”, zegt ze enthousiast.
Iris rijdt vervolgens de vrachtwagencombinatie van het dock en stapt uit om de deuren van de oplegger te sluiten. Onderweg naar het eerste losadres in Zwolle kletsen we over van alles en nog wat, echte vrouwenteut zoals Iris zelf zegt.
FIJN TOCH, ZULKE COLLEGA’S!
Ik ben dan toch wel benieuwd naar het verhaal van Iris.
Voorheen tandartsassistente en nu vakbekwaam vrachtwagenchauffeur! Als ik haar vraag of haar
privéomgeving haar warm heeft gemaakt voor het
chauffeursvak, schudt ze hard nee.
“Toen ik een jaar of zeven was, zat ik bij mijn ouders op de achterbank in de auto onderweg vrachtwagens te turven. Geen idee hoe dat is ontstaan. Na mijn middelbare school wist ik niet goed wat voor beroep ik wilde gaan uitoefenen. Praktijk en werken met mensen leek mij toen wel leuk. Na een informatieavond heb ik mij aangemeld voor de opleiding tandartsassistente. Tijdens mijn opleiding, en later in het werk, vond ik de theorie en het werken met mensen wel leuk maar de praktijk viel mij enorm tegen. Ik kon mijn ei hier totaal niet in kwijt. Na lang onderzoeken wat ik wel wilde, heb ik diverse transportbedrijven een sollicitatie gestuurd. Ik was helaas nog niet in het bezit van de nodige ervaring en rijbewijzen. Tielbeke bood mij hierin de kans om mij om te laten scholen tot chauffeur en de rest is geschiedenis!”
IK WAS NOG NIET IN HET BEZIT VAN DE NODIGE ERVARING EN RIJBEWIJZEN. TIELBEKE BOOD MIJ HIERIN DE KANS OM MIJ OM TE LATEN SCHOLEN TOT CHAUFFEUR!
Volgens Iris bestaat het vak van chauffeur uit meer facetten dan alleen rijden en kilometers maken. “Meedenken met de klant vind ik belangrijk, ook voordat je aanbelt. Als ik bijvoorbeeld zie dat ik een kinderfiets bij een particulier moet afleveren, bel ik eerst met lege handen bij de mensen aan. Stel je voor dat het een verjaardagscadeau is en de jarige doet open, dan is de verrassing er al af! Dit is naar mijn idee net die extra effort die je als vrachtwagenchauffeur kunt bieden.”
MEEDENKEN MET DE KLANT VIND IK BELANGRIJK. DIT IS NET DIE EXTRA EFFORT DIE JE ALS VRACHTWAGENCHAUFFEUR KUNT BIEDEN.
Als ik Iris vraag naar haar toekomstplannen als chauffeur,
haalt ze haar schouders op. “Ik zit hier enorm op mijn plek
bij Tielbeke en mag graag stukgoed rijden! Door de diversiteit
hoop ik dit nog lang te mogen doen.”
Door onze reporter – Met haar hoogblonde haar, glimmende handtas en salade voor onderweg haalt Wendy van Echten in één klap alle vooroordelen over vrachtwagenchauffeurs onderuit. Ik kan niet wachten om de nog maar 23-jarige Nieuwleusense te vragen hoe het is als vrouw in deze mannenwereld.
Vandaag rijd ik met haar mee door Noord-Nederland om stukgoed weg te brengen. Het is een zonnige maandagmorgen en nadat Wendy haar roze beker heeft gevuld met koffie is het tijd om te vertrekken.
Wendy was nooit van plan om vrachtwagenchauffeur te worden, vertelt ze me onderweg naar het eerste adres in Tynaarlo. “Als klein meisje wilde ik bakker worden.” Deze droom heeft Wendy al op jonge leeftijd waargemaakt. Maar toen de bakkerij sloot moest ze op zoek naar ander werk. Via een vriendin en tevens ex-collega komt ze bij Tielbeke terecht.
IK HAD NIKS MET VRACHTWAGENS”
“Ik had helemaal niks met vrachtwagens. Maar ik dacht, ik ga gewoon die opleiding doen en dan zie ik het wel. Nou, dat is mij hartstikke goed bevallen. Ik heb het super naar mijn zin.” Wendy volgde een opleiding binnen Tielbeke, waarbij ze wekelijks vier dagen werkte en één dag les kreeg. De lessen volgde ze gewoon bij Tielbeke, die een eigen chauffeursopleiding heeft. Inmiddels is Wendy zo’n 5 jaar aan de slag als chauffeur en ik ben reuze benieuwd hoe ze zich staande weet te houden tussen de mannen.
Volgens de nuchtere Wendy valt het allemaal wel mee. “Tegenwoordig zijn er steeds meer vrouwelijke chauffeurs, zeker in Nederland”, legt ze uit. “Maar in Duitsland is het anders. Laatst was ik daar ergens aan het lossen. Ik had op gegeven moment wel vijf toeschouwers. ‘Das ist eine Frau!’, riepen ze vol ongeloof naar elkaar. Ik moet daar wel om lachen.”
Ook in Nederland is het soms nog even wennen voor klanten. Vaak gaan ze er automatisch van uit dat Wendy met een bestelbusje komt als ze haar stem door de telefoon horen. “Ze zeggen dan: ‘Zet hem maar gewoon naast de deur!’ Als ik dan met mijn vrachtwagen aan kom rijden schrikken ze wel even.”
Wordt Wendy dan ook anders behandeld dan haar mannelijke collega’s? “Ja, soms wel”, geeft ze toe. “Dan willen klanten me helpen tillen, terwijl ik het prima zelf kan.” Ook moet ze zich soms extra bewijzen. “Als ik twee keer achteruit moet insteken dan staan daar wel eens wat mannen bij te lachen. Dan heb ik het idee dat ik extra goed mijn best moet doen. Terwijl ze er zelf misschien wel zes keer over doen.”
JONGENS, HOE GAAN WE DIT NOU WEER DOEN?”
Als ik zo zie hoe Wendy de vrachtwagen in onmogelijke bochten weet te manoeuvreren hoeft ze zich volgens mij nergens druk om te maken. Dit is ook juist wat het vak volgens haar zo leuk maakt. “Soms denk ik: ‘Jongens, hoe gaan we dit nou weer doen?’ Maar als ik dat ding dan toch achteruit door een smal straatje krijg geeft mij dat een goed gevoel. Een soort overwinning op mijzelf.” Niet veel later rijden we door zo’n smal straatje in Groningen en ik snap wat ze bedoelt.
Inmiddels rijdt Wendy zowel in binnen- als buitenland. Geregeld slaapt ze in de cabine, zo’n 2 á 3 nachten per week. Gek genoeg geeft dit haar veel rust. Want thuis kan Wendy moeilijk stilzitten. “Er zijn altijd dingen die gedaan moeten worden. De was, even met de stofzuiger door het huis. Voor ik op bed lig is het zo een paar uur verder. Maar de volgende ochtend moet ik er wel weer vroeg uit. Daarom dacht ik, dit moet anders.”
Wendy vervolgt dat Tielbeke heel flexibel is. “Als je wilt kun je iedere dag om 18:00 uur thuis zijn, maar ik vind die vaste ritten minder leuk. Liever rijd ik internationaal en slaap ik onderweg. Als de dag erop zit parkeer ik mijn vrachtwagen en ga ik wat eten. Vaak neem ik nog een douche en dan is het bedtijd. De volgende ochtend ben ik direct al in de buurt van het eerste losadres. Dat bevalt me veel beter dan iedere dag naar huis rijden.”
JE DOET GEWOON JE DEURTJES OP SLOT”
Dit roept direct wat praktische vragen bij me op. Want waar douche je dan? En hoe doe je dat als je naar de wc moet? Dat lijkt me toch lastig soms. Wendy moet lachen. “Dat is wel een ding ja, maar gelukkig hebben bijna alle tankstations en parkeerplaatsen een toilet en vaak ook een douche. Ik zorg er wel voor dat mijn blaas leeg is voor ik ga slapen. En ‘s ochtends haast ik me naar de eerste klant. Ook heb ik voor de zekerheid altijd een emmer bij me,” vertrouwt Wendy me toe. “Maar die gebruik ik eigenlijk nooit.” Toch lijkt het mij een handige tip om mee te nemen in dit verhaal.
Dat je geen luxe hoeft te verwachten lijkt me logisch, maar voelt Wendy zich ook wel eens onveilig in de cabine? “Nee, maar ik ben ook niet bang aangelegd. Wel zorg ik altijd dat ik op een plek sta met meerdere chauffeurs. Of ik parkeer onder een lantaarnpaal of bewakingscamera. Maar je doet gewoon je deurtjes op slot en dan is er niks aan de hand.”
Wendy is dan ook een stoere meid die zich prima weet te redden als vrachtwagenchauffeur. Voor we afscheid nemen kom ik erachter dat dit in groot contrast staat met haar hobby’s. Ze is namelijk thuiskapster, toneelspeelster en was tot voor kort majorette. Volgens Wendy gaat dit prima samen en kan iedereen chauffeur worden: “Iedereen kan het leren. Ik kon het eerst ook niet. Ik had helemaal niks met vrachtwagens of wegen. Maar nu heb ik alles goed voor elkaar. En ik wil hier voorlopig ook niet meer weg.”
Wendy haar collega worden? Bekijk onze vacatures! Het is ook mogelijk om je via Tielbeke te laten omscholen tot chauffeur.
Meer weten over het vak van vrachtwagenchauffeur? Kijk op de pagina chauffeur CE vacature.
