In de cabine bij vrachtwagenchauffeur Marko

Door Evelien Wolting – Collega Marko is op het eerste gezicht een voorbeeld van ruwe bolster, blanke pit! Hij weet van aanpakken maar heeft zijn hart op de goede plek. De juiste balans tussen werk en privé zorgen er voor dat hij al vele jaren met plezier als vrachtwagenchauffeur winkeldistributie rijdt bij Tielbeke.

De tweede helft

Wanneer ik Marko ontmoet bij het EFC distributiecentrum van een bekend supermarktketen, heeft hij er al een halve werkdag opzitten. Hij vertelt dat hij diezelfde nacht rond vier uur begonnen is met het laden en vervolgens uitrijden van online bestellingen van de supermarktklanten naar de diverse supermarktfilialen. Ook de tweede rit van Marko zal uit dezelfde soort lading bestaan.

IK HEB GRAAG EEN SCHONE EN OPGERUIMDE WERKOMGEVING. OP MOOI MATERIAAL MOET JE ZUINIG ZIJN.

Spic en span

Wanneer we in de vrachtwagen stappen is het eerste wat mij opvalt dat de cabine er spic en span bij staat. Geen stofje te bekennen! “Ik rijd altijd met dezelfde voertuigcombinatie en heb graag een schone en opgeruimde werkomgeving. Aan het einde van mijn werkweek rijd ik naar de wasstraat van Tielbeke in Lemelerveld om de trekker-opleggercombinatie te wassen. Ook de cabine krijgt dan een grondige schoonmaakbeurt. Zelfs de oplegger wordt niet overgeslagen en maak ik niet alleen bezemschoon, ook eventuele stickers die van de klapkratten zijn afgevallen verwijder ik van de bodem. Op mooi materiaal moet je zuinig zijn!”

Laden voor de tweede rit

Nadat Marko de oplegger voor het juiste dock heeft gereden, lopen we samen naar binnen zodat hij kan beginnen met laden. De karren die hij moet gaan laden, met daarop o.a. klapkratten en koelboxen gevuld met boodschappen, staan al in rijen klaar. Aan de zijkant van de laadklep houd ik Marko nauwlettend in de gaten terwijl hij de zware karren behendig in de oplegger manoeuvreert. “Je hebt je veiligheidsschoenen al aan dus je mag mij wel helpen hoor!”, zegt hij al grijnzend. Met een knipoog vertel ik hem dat het de bedoeling is om een kijkje in zijn werkdag te krijgen en helaas niet bevoegd ben om dit werk te doen.
Even later heeft Marko de oplegger geladen en zijn we klaar om te vertrekken naar Lelystad, Urk en Dronten.

Onderweg

Eenmaal op weg zie ik dat Marko de vrachtwagen op cruise control zet, keurig op 80 kilometer per uur. “Ik houd mij altijd aan de snelheid maar rijd vooral graag veilig. De ritten zijn doorgaans goed gepland zodat je op tijd bij een filiaal aankomt. Files, of ander oponthoud onderweg, is iets waar ik helaas geen vat op heb en er een mogelijkheid bestaat dat ik te laat aankom. Toch maak ik mij niet druk en krijg ik geen stress. Goede communicatie met bijvoorbeeld de planning zorgt ervoor dat het filiaal tijdig op de hoogte is en hierdoor meer begrip heeft dat ik te laat arriveer. Gelukkig komt dit niet vaak voor!”

Liefde voor vrachtwagens

Marko zit zelfverzekerd en relaxt achter het stuur. Ik ben dan ook benieuwd naar zijn verhaal. Waarom heeft hij voor het chauffeursvak gekozen?
“Mijn oom was vrachtwagenchauffeur en ik mocht vroeger eens met hem meerijden. Superspannend vond ik dat maar ik was ook meteen bij de eerste rit om! Lekker rijden en die vrijheid onderweg maakten mij enthousiast voor dit vak.”

Inmiddels rijdt Marko al vele jaren winkeldistributie en hij geeft aan dat zelfs zijn zoon besmet is met het chauffeursvirus!
“Ik heb een dochter en een zoon en zij reden van kinds af aan met enige regelmaat met mij mee. Inmiddels is mijn zoon nu ook vrachtwagenchauffeur en stiekem ben ik best wel trots dat hij zo bekwaam zijn vak uitvoert!”

Ook in zijn vrije tijd mag Marko graag naar vrachtwagens kijken. Enthousiast begint hij te vertellen dat hij en zijn vrienden enorm uitkijken naar het Truckstarfestival. “Vrienden van mij hebben een oplegger omgebouwd zodat er zelfs een apart slaapvertrek in zit. Handig voor gezellige weekenden met elkaar én met het gezin om naar bijvoorbeeld Truckstar te gaan!”

MIJN OOM WAS CHAUFFEUR EN IK MOCHT VROEGER MET HEM MEERIJDEN. SUPERSPANNEND VOND IK DAT MAAR IK WAS OOK METEEN OM BIJ DE EERSTE RIT!

De polder in

Wanneer we bij het eerste losadres in Lelystad aankomen ziet Marko dat hij niet, zoals gebruikelijk bij dit adres, het platform op kan rijden om te kunnen lossen. Deze is namelijk geblokkeerd met bezorgbussen van het supermarktfiliaal. Als ik hem vraag hoe hij nu denkt te gaan lossen zegt hij onbewogen; “Ik ga de karren vanaf de straat naar het magazijn brengen. Dit scheelt voor de medewerkers van het filiaal tijd, zodat ze de bezorgbussen niet hoeven te verplaatsen, én ze kunnen direct beginnen met laden. Kleine moeite toch? En ik heb mijn workout voor vandaag dan meteen gehad!”, zegt hij lachend.
Het lossen verloopt dan ook vlot. De filiaalmedewerkers bedanken Marko vriendelijk en met enkele karren emballage vervolgen wij onze weg naar het volgende filiaal.

Bak koffie op Urk

Na ook het tweede filiaal in Lelystad te hebben bezocht, rijden we door naar Urk. Hier zijn we ruimschoots op tijd klaar met lossen. Marko geeft dan ook aan dat we hier een bak koffie gaan drinken. In de kantine van de supermarkt worden we vriendelijk ontvangen en mogen wij plaatsnemen om onze koffie te nuttigen. Hier vertelt Marko dat hij heel blij is met zijn werkrooster. “Ik werk standaard vier dagen per week met een vaste vrije dag. Dan ga ik vaak wat leuks ondernemen samen met mijn vrouw. Ook zorgt de planning ervoor dat ik na een werkdag op tijd thuis kan zijn. Zo kan ik het avondeten verzorgen voor mij en mijn gezin. Hierdoor vind ik het ook prima dat ik soms benaderd word om een extra rit te rijden. Een beetje geven en een beetje nemen zorgt voor de juiste balans tussen werk en privé!”

Veilig terug met emballage

Na Urk rijden we door naar het laatste losadres in Dronten. Hier hoeft Marko nog slechts 2 karren te lossen maar neemt alle aanwezige emballage mee die bij het filiaal staat. “Ik heb nog voldoende ruimte in de oplegger en zo heeft het filiaal extra gemak door meer bewegingsruimte die hierdoor ontstaat. Eenmaal weer aangekomen bij het dc in Raalte wordt de emballage gelost en met enkele minuten heeft Marko de oplegger dan ook al leeg.
Secuur gaat hij nog even met een bezem door de oplegger om deze schoon te maken. “Klaar voor de volgende werkdag!”, zegt Marko en samen lopen we nog na te kletsen over deze werkdag als we richting de parkeerplaats gaan.

LEKKER RIJDEN EN DIE VRIJHEID ONDERWEG, MAAKTEN MIJ ENTHOUSIAST VOOR DIT VAK.