fbpx
check chevroncircle-arrow facebook linkedinminusnotification-closeplus search-glass twitterwhatsapp youtube
0 nieuwe vacatures east

In de cabine met Mathijs Zantingh

Door Evelien Wolting – Vlogger, hobbykok, familieman en trucker; chauffeur Mathijs Zantingh is een man die je zeker niet in een hokje kan stoppen. In 2016 begonnen als bezorger bij Tielbeke AH Online en inmiddels doorgegroeid tot chauffeur CE. Mathijs rijdt voornamelijk Dedicated Transport met standplaats Zwolle.

 

Vroeg beginnen

 

Ik sta om 3.15 uur bij de receptie te wachten in het distributiecentrum van een grote supermarktketen als Mathijs mij begroet. “Heb je er zin in en ben je er klaar voor om gezellig mee te gaan?”. Mathijs kijkt mij geamuseerd aan en gebaart dat ik met hem mee mag lopen om de sleutel van de vrachtwagen op te halen waar wij vannacht samen mee gaan rijden. “Ik begin altijd graag meteen met mijn werk dus we gaan de trekker met oplegger alvast ophalen en koppelen aan het dock”. Als ik aan Mathijs vraag of hij niet eerst rustig de dienst begint met een bak koffie geeft hij aan dat hij dat liever doet nadat hij de vracht heeft geladen, maar voordat hij begint met rijden.

 

“IK BEN IN 2016 BEGONNEN ALS BEZORGER BIJ TIELBEKE AH ONLINE EN INMIDDELS DOORGEGROEID TOT CHAUFFEUR CE”

In de cabine

 

We lopen verder het terrein op en stappen samen in de vrachtwagen, die is voorzien van een gekoelde oplegger. Mathijs start vervolgens e.e.a. op, zoals de boordcomputer en de tachograaf, om zijn rit te kunnen beginnen. Ik kijk nieuwsgierig rond in de cabine en zie veel persoonlijke spullen zoals foto’s van zijn vrouw en dochters. “Die twee prachtige dames zijn mijn dochters, de tweejarige Ella en Vere van 7 maanden” zegt Mathijs trots en wijst naar de meisjes op de foto’s. Ik merk op dat hij nog jonge kinderen heeft en vraag hem of het niet lastig te combineren is, vader zijn en het chauffeursvak. “Tielbeke houdt enorm rekening met je wensen! Als vader wil ik ook graag tijd doorbrengen met mijn gezin en met een vierdaagse werkweek kan ik ze meestal zelf naar bed brengen en een dikke knuffel geven”.

Gekoeld transport en een warm bakje koffie

 

Inmiddels heeft Mathijs de vrachtwagen gekoppeld aan het dock en stappen we uit om naar binnen te gaan in het distributiecentrum. Als eerste valt mij de kou op!
“Het is hier ongeveer 2 graden Celsius om de versproducten gekoeld te kunnen transporteren. Straks drinken we een heerlijk bakje koffie zodat je je kunt opwarmen” grapt Mathijs. De eerste vracht bestaat uit circa 51 rolcontainers die hij samen met een medewerker van het distributiecentrum aan het laden is. De medewerker scant alle rolcontainers en Mathijs zet deze vervolgens geordend in de oplegger. Voor de veiligheid tijdens het transport zie ik dat hij de laatste rij containers afsluit met balken. “Tijdens het optrekken en afremmen wil je niet dat de containers beginnen te rollen in de oplegger, met deze balken blijven ze netjes op de plek staan”. Ik vraag aan Mathijs hoeveel zendingen wij gaan doen met deze vracht. “Zoals je kunt zien is de oplegger bijna volledig vol, dit is bedoeld voor één filiaal”.

Als hij klaar is met laden lopen we weer gezamenlijk naar buiten en rijdt Mathijs de vrachtwagen iets van het dock om de oplegger te kunnen afsluiten en verzegelen. Even verderop parkeert hij de vrachtwagen zodat wij ons bakje koffie in de chauffeurskantine kunnen gaan nuttigen. In eerste instantie zijn wij de enige aanwezigen maar na enkele minuten loopt het opeens vol met nog meer chauffeurs, waaronder ook enkele collega’s van Tielbeke. Ze begroeten ons allemaal enthousiast en kletsen onderling gezellig met elkaar. Als de koffie op is wensen wij iedereen een fijne werkdag en lopen wij naar de vrachtwagen. Als we beginnen te rijden vraag ik Mathijs of hij vaker gezelschap mee heeft in de cabine. “Ja zeker! Afgelopen jaar zijn een aantal vrienden met mij mee geweest en zelfs mijn zusje en mijn moeder! Mijn vader is ook chauffeur en ik kom hem met enige regelmaat tegen. Hij is op zondag vrij en dan vraag ik hem weleens gekscherend of hij nog zin heeft om te gaan werken en met mij mee wil rijden”. Mathijs heeft dit nog niet gezegd of wij passeren een andere vrachtwagen op het terrein waar zijn vader in blijkt te zitten. Enthousiast zwaait hij naar zijn vader en zegt vol trots dat het niet alleen een lieve man is maar ook een fantastische chauffeur. “Mijn vader heeft mij enthousiast gemaakt voor dit prachtige vak en mede dankzij hem ben ik Dedicated Transport gaan rijden”

Op naar het eerste filiaal

We vervolgen onze rit en met groot gemak bestuurt Mathijs het voertuig over N-wegen naar een filiaal in Ommen. Daar aangekomen meldt hij ons aan en de roldeur gaat open. Mathijs stapt in de vrachtwagen en manoeuvreert deze behendig naar binnen om te kunnen gaan lossen. Twee supermarktmedewerkers assisteren Mathijs tijdens het lossen. De rolcontainers zet Mathijs op de laadklep en de supermarktmedewerkers halen deze er vervolgens af. Ik zie dat de laatste containers wat zwaarder zijn omdat deze veelal aardappelen en sinaasappels bevat maar Mathijs lijkt hier geen moeite mee te hebben. “Een goede workout op deze vroege ochtend”, zegt hij lachend. Als de vracht gelost is en de retouren ingeladen zijn, krijgen wij heel vriendelijk koffie aangeboden van de medewerkers en stappen wij weer in. Met een tussenstop om de retouren te lossen, rijden we terug naar het distributiecentrum. De eerste zending zit erop!

Aangekomen bij het distributiecentrum rijden we nu naar een andere zijde waar Mathijs vertelt dat wij nu houdbare producten gaan laden. Binnen staat weer een medewerker van het distributiecentrum ons op te wachten om Mathijs te assisteren bij het laden. Ditmaal zal de vracht gelost gaan worden bij twee filialen, namelijk Borger en Assen.

“MIJN VADER HEEFT MIJ ENTHOUSIAST GEMAAKT VOOR DIT PRACHTIGE VAK EN MEDE DANKZIJ HEM BEN IK DEDICATED TRANSPORT GAAN RIJDEN”

De dag zit erop

Onze dag samen eindigt wanneer rond 15.00 uur Mathijs weer het terrein oprijdt van het distributiecentrum waar wij ook de dag begonnen zijn. Binnen vult hij nog enkele formulieren in en stuurt zijn manifesten door. “Nou? Vond je het wel gezellig en heb je een goed beeld gekregen wat een chauffeur zoal doet op een werkdag?” vraagt Mathijs mij als wij naar het parkeerterrein lopen waar onze auto’s staan. Ik bedank hem voor een enorm leuke dag en vooral zijn openheid, waarbij af en toe zijn gevatte humor de hoek om komt kijken. Best wel zwaar en lang zo’n dag, geef ik nog bij hem aan. En ik heb nu nog meer respect gekregen voor dit prachtige vak, want dat is het zeker!

 

 

“EFFICIËNT RIJDEN VIND IK BELANGRIJK MAAR ANDERE ROUTES VOLGEN OM ZO IETS VAN DE OMGEVING TE ZIEN VOELT ALS VRIJHEID!”