Gwendolyne is iemand die met veel plezier naar haar werk gaat en dat zie je niet alleen terug in haar glimlach, maar ook haar creativiteit. Voorheen werkte ze bij verschillende transportbedrijven en in het openbaar vervoer. Daar voelde ze zich vaak een nummertje en miste ze de waardering die ze zo belangrijk vindt. Een jaar geleden vond ze bij Tielbeke in Lemelerveld eindelijk de plek waar ze zich echt thuis voelt. “Ik voelde me hier vanaf dag één welkom en kan gewoon mezelf zijn”, vertelt ze. Die verbondenheid met haar werk zie je niet alleen terug in haar enthousiasme, maar ook in de zelfgemaakte Tielbeke goodies die ze maakt. Iets waar ze haar creativiteit volledig in kwijt kan.
Haar loopbaan begon toen ze als chocolatier in de leer ging. In die periode werkte ze ook als pakketbezorger. “Het vak vond ik erg interessant, maar het was zo productiematig. Er was weinig ruimte om zelf iets te creëren”. Daarna ging Gwendolyne werken in het openbaar vervoer en bij verschillende transportbedrijven. “De bedrijven zelf spraken me minder aan, maar het werk vond ik wel boeiend”.
Hetzelfde soort werkzaamheden waar ze zoveel plezier in heeft, heeft ze nu gevonden bij Tielbeke. Soms kun je haar beter vragen wat ze niet leuk vindt aan haar werk. “Het tempo dat je met het busje maakt, waardoor je bij meerdere klanten en adressen kunt komen, geeft me veel voldoening. Vooral het klantencontact en het gewoon op de weg zijn maken het voor mij helemaal af. Daarom wilde ik ook graag in het wegvervoer blijven”, vertelt ze met een glimlach.
“Toen ik begon bij Tielbeke heb ik eerst de kat uit de boom gekeken”, vertelt Gwendolyne. “Je komt toch ergens nieuw binnen en wilt eerst aanvoelen of het iets voor je is”. Die twijfel was snel verdwenen. Al gauw voelde ze zich helemaal op haar plek. “Je wordt gewaardeerd om wie je bent. De informele sfeer is heel fijn. Als je om hulp vraagt, is niemand te beroerd om je te helpen, en je kunt altijd bij de loodsleiding terecht. Het is gewoon lekker laagdrempelig en daar hou ik wel van”. Op de werkvloer merkt Gwendolyne dat je echt onderdeel bent van het team.” Je doet het met elkaar, helpt elkaar waar nodig en staat er nooit alleen voor. Dat trok me enorm aan en maakt dat ik iedere dag met plezier naar werk ga”.
Dat Gwendolyne hier helemaal op haar plek zit, blijkt wel uit de goodies die ze maakt. Als hobby begon ze een kleine eigen verkoop, maar door het onregelmatige inkomen besloot ze daar uiteindelijk mee te stoppen. De materialen die ze nog had, gaf ze een tweede leven: nu maakt ze er met veel plezier en creativiteit unieke goodies van in de stijl van Tielbeke. Op internet en onderweg doet ze inspiratie op voor nieuwe ideeën. Zo zag ze bij een klant een broodtrommel met logo en dacht: “Hey, dat ga ik ook proberen”. Na twee mislukte pogingen lukt het bij de derde keer, en ligt er nu een mooie grote broodtrommel met het logo van Tielbeke in haar busje.
“al gauw voelde ik me helemaal op mijn plek”
Wanneer we haar vragen wat ze allemaal heeft gemaakt, lacht ze: “Ja, wat maak ik eigenlijk niet?” Van broodtrommels tot telefoonhoesjes, ze doet het allemaal. Haar persoonlijke favoriet blijft de schoenveter, ondanks dat dit de kleinste goodie is. “Ik kan er zelf de hele dag naar kijken”. Tijdens Gwendolyne’s eerste werkdag met de schoenveters viel het meteen op bij iedereen. “Je hebt zwarte schoenen aan en ineens zitten er witte plaatjes op”. Ze kreeg heel veel positieve reacties van collega’s en zelfs enkelen wilden graag zo’n eigen paar. Ook bij klanten viel het in de smaak en leidde het tot leuke gesprekken, iets wat ze graag doet tijdens haar werk. “Ik ben wel graag in voor een praatje, en als ik merkt dat klanten daar behoefte aan hebben, dan neem ik daar ook de tijd voor. Ik vind het belangrijk dat mensen een goed gevoel krijgen bij Tielbeke”.
Gwendolyne’s hobby is makkelijk te combineren met haar werk. “Ik doe het gewoon wanneer ik er zin in heb. Als ik iets wil maken, duurt het geen uren of dagen, dus ik kan het indelen zoals ik zelf prettig vind”. Die vrijheid herkent ze ook in haar dagelijkse werk. Achter het stuur van haar bus speelt ze haar eigen muziek en geniet ze van het zelfstandig werken. “Ik vind juist de vrijheid van op mezelf werken het meest ideaal. Ik vind het verschrikkelijk als iemand 24/7 in mijn nek zit te hijgen, daar word ik zenuwachtig van. In de bus zit je alleen en kun je min of meer zelf bepalen hoe je je dag indeelt”.
Hoewel Gwendolyne ’s ochtends een route krijgt, is er altijd ruimte om mee te denken. “Als ik zie dat een volgorde niet handig is, kan ik dat gewoon omgooien. Vooral in drukke steden is dat handig, zeker met tijdvensters waarin je de binnenstad in mag. Soms loopt het anders door files of een incident, maar dan is er altijd de vrijheid om het zo te regelen dat het alsnog goed komt”.
Onderweg geniet ze van de afwisseling. Soms rijdt ze bij Amersfoort, dan weer helemaal bovenin bij Harlingen. “Laatst reed ik vlak bij de Waddenzee. Dan zet ik de bus even stil, want dan wil ik ook echt kijken. Ik denk dan altijd: hoe vaak kom je hier? Dan moet je er ook gewoon even van genieten”.
Toch heeft Gwendolyne nog een wens: ze wil zo lang mogelijk bij Tielbeke blijven werken. “Het liefst word ik hier oud en versleten,” zegt ze grappend. “Ik voel me hier helemaal op mijn plek en krijg de vrijheid om te doen waar ik blij van word.” Voor nu geniet ze volop van het busje en kan ze blijven groeien in haar werk, met alle ruimte voor plezier én nieuwe uitdagingen.