Chauffeur - Werken bij Tielbeke

James is 40 jaar en werkt nu iets langer dan 2 jaar bij Tielbeke. Hij is altijd automonteur geweest en daar reed hij al af en toe met grotere aanhangers. Hij haalde revisieauto’s op van verschillende plaatsen. Maar dit was niet het werk wat hij voor altijd wilde blijven doen. Automonteur zijn is zwaar werk, wat lastig vol te houden is tot je 67e. Een vriend van James is ook vrachtwagenchauffeur – die had altijd goede verhalen. Zo kwam James bij Tielbeke terecht. Na een telefoontje met de vraag of Tielbeke kon helpen om zijn vrachtwagen rijbewijs te halen, mocht hij op sollicitatiegesprek komen. “Vanaf het begin toen ik op het hoofdkantoor in Lemelerveld binnenliep, voelde ik me hier op m’n plaats. Het sollicitatiegesprek was kort, maar krachtig. Het voelde van beide kanten goed, dus konden we starten. Een half jaar later had ik mijn rijbewijs gehaald en mocht ik aan de bak. Mooi snel de weg op!”

Chauffeur in zijn vrachtwagen bezig met lossen

Begeleiding bij Tielbeke

Qua begeleiding is het bij Tielbeke ook goed geregeld volgens James. “Zodra je begint, word je niet aan je lot overgelaten. De eerste paar keren gaat er een mentor chauffeur met je mee op pad de wagen in en maakt je wegwijs in het distributiecentrum. Maar hij helpt je ook met met de routes, de boordcomputer en het laden en lossen. Dit laatste doen we namelijk met EPT’s (electronic pallet trucks) en dat is de eerste keer een beetje klungelen. Maar, ik ben ontzettend blij dat ze er zijn! We vervoeren vaak zware producten, wat met een handpompwagen niet te doen is. Ik vind mijn werk dan ook niet zwaar. Ik beleef er plezier aan, ben lekker onderweg en heb genoeg afwisseling.”

Retaildistributie rijden in heteren

Vandaag vertrekken we vanuit het distributiecentrum in Heteren. Tijd voor een mooi rondje: van Heteren naar Vlaardingen, Maassluis, Rotterdam en weer terug naar Heteren.

Behendig draait James de vrachtwagen. “Zo kunnen we straks gemakkelijk wegrijden.”. Tijd om de eerste lading naar het filiaal te brengen. “De mensen die bij de locaties werken zijn ontzettend aardig! Ik krijg bijna bij iedere stop wel een kop koffie aangeboden en altijd tijd voor een praatje met. Gezellig!”

James neemt de emballage, ook wel fust genoemd, weer mee terug. “Vanavond in Heteren laden we dit allemaal weer uit. Alles wordt gesorteerd en gerecycled waar het kan.”

Genoeg vrije tijd

Tijd om weer op pad te gaan dus op naar Maassluis! Op de vraag wat James van zijn werk vindt, is hij hier kort over: “Super! Ik ben echt erg blij met mijn werk. De meeste collega’s werken 4 dagen per week maar ik heb ervoor gekozen om 5 dagen per week te werken. Ik kan altijd afbouwen als ik ouder word maar voor nu vind ik dit perfect. Op zondag en maandag heb ik weekend. En soms, als ik een enkele rit rijd, ben ik ook om 15.00 uur alweer thuis. Dat is prima te doen!

Ik kies er ook voor om iedere dag gewoon thuis te eten, ook als ik een wissel rit (2 op een dag, dus een dag van 5.00 uur tot ongeveer 19.00uur) heb. Dat is echt quality time en zorgt er ook voor dat ik gezond en lekker eet. Toch beter dan onderweg ergens bij een wegrestaurant te zitten.“

Transport is topsport

“Transport is inderdaad topsport! Ik zet zelf zo’n 8.000 tot 10.000 stappen per dag! Dus ik kom wel aan mijn beweging.” lacht James. “Soms staat je auto iets verder weg van de winkel, zoals straks in Maassluis dan loop je toch een aantal keren een mooi stukje heen en weer. En dit is wel een leuke locatie, dat zul je zo zien.”

Even later komen we aan in Maassluis en het straatje waar we moeten parkeren om te lossen is ontzettend smal, aan beide zijden is er circa 2cm ruimte over! Maar, James doet het zonder probleem. “Een leuke uitdaging is dit altijd!”.

Hup, vrachtwagen aan de kant en lossen maar!

Veelzijdigheid en afwisseling

Zeg James: wat is dan het leukste aan je werk?
“De veelzijdigheid en afwisseling! Elke dag is weer een verrassing waar je naartoe gaat. Ik heb nog steeds niet ieder filiaal in Nederland of België gehad en ik rijd ook niet vaak dezelfde routes. Moet je nagaan op hoeveel mooie plekjes je komt.”

Zo ben ik wel eens naar Bastogne gereden in België, dwars door de Ardennen, richting de Franse grens. Prachtig.
Of Oostende, ook erg mooi. Je voelt je vrij, je rijdt op je eigen tempo en bepaalt je eigen pauzes. Je kunt stoppen op de mooiste plekjes. Ik waardeer dat echt van mijn werk

chauffeur Kruidvat rijdt over brug in Sneek

Typisch tielbeke

“Ik vind alles bij Tielbeke zelf ook goed geregeld. We hebben goed materiaal en goede wagens. Door Covid-19 hebben we al een tijdje geen echte feestjes meer gehad maar die worden wel echt gegeven. Zoals een Oktoberfest, een kerstmarkt en in de zomer vieren we een feestje met een hapje en een drankje en krijgen we toffe cadeaus van Tielbeke. Het is een familiebedrijf en dat merk je echt. Ze zorgen goed voor hun werknemers en je voelt je gewaardeerd. Ik ben ook trots dat ik hier aan het werk ben.”

De weg wordt vervolgd naar Rotterdam. Hier is het druk op straat en er is geen speciale plek om te laden en te lossen. Ook dit is onderdeel van het vak! James keert de vrachtwagen vakkundig op een kruispunt en zet ‘m netjes en aan de kant. Om te zorgen dat mensen niet tegen de laadklep aanrijden of fietsen zet James er een pallet met vracht achter. Die zien de mensen wel altijd, dus is het veilig. Zo kan hij veilig alles in- en uitladen van en naar het filiaal.

De werkdag zit erop

Er gaat zo’n 245 liter diesel in de tank! Da’s niet mis. Maar tanken gaat natuurlijk een stuk sneller dan met een personen auto. Nu kan de collega die deze wagen morgen mee krijgt direct op pad. “Dat doe je voor elkaar!’

Terug in Heteren parkeert James de vrachtwagen aan het dock. Bak open en naar achteren. We lopen naar binnen om de emballage (fust) eruit te halen. James laadt zijn pallets uit en veegt de bak nog even schoon. Alles is weer netjes en klaar voor de volgende rit morgenvroeg!

Door Evelien Wolting – Collega Daan rijdt voornamelijk winkeldistributie diepvries en heeft het flink naar zijn zin als vrachtwagenchauffeur bij Tielbeke. Middels het opleidingstraject is hij de afgelopen jaren gegroeid van leerling tot vakbekwaam chauffeur CE. Ik mocht een dagje meerijden met deze vlotte collega.

Opstappen bij het distributiecentrum

In Raalte stap ik bij het distributiecentrum op om vandaag met collega Daan mee te rijden. Doorgaans rijdt hij als vrachtwagenchauffeur winkeldistributie diepvries maar af en toe ook zogeheten EFC. Dit zijn de boodschappen die de consument online besteld heeft maar die door de supermarktfilialen zelf uitgereden en bezorgd worden.
Daan heeft de karren met boodschappen voor maar liefst elf supermarktfilialen al geladen zodat we direct op pad kunnen. We rijden meteen door naar het eerste losadres in Lochem en ik heb dan ook genoeg tijd om mijn vragen op hem af te vuren.

Chauffeur Daan kijkt uit het raam van zijn vrachtwagen

Intern opgeleid tot vrachtwagenchauffeur

Al van jongs af aan wist Daan dat hij vrachtwagenchauffeur wilde worden. “Regelmatig reed ik een rit met mijn vader mee. Hij vervoerde melk vanaf boerderijen naar zuivelfabrieken en hierdoor zag ik wat voor vrijheid je hebt in je werk als vrachtwagenchauffeur. Dat wilde ik ook! Sinds 2016 werk ik bij Tielbeke en heb ik intern de opleiding gevolgd tot vakbekwaam vrachtwagenchauffeur. Ik ben begonnen in het collivak in het crossdock. Hier mocht ik pakketten scannen en sorteren op postcode. Daarna ben ik al snel vrachtwagens gaan laden en lossen totdat ik zelf mocht gaan rijden op de bezorgbus. Vele jaren heb ik rijervaring mogen opdoen met het rijden van stukgoed. Eerst op de bezorgbus, daarna op de bakwagen en toen ik eenmaal rijbewijs CE had heb ik ook met de trekker-oplegger combinatie enige tijd stukgoed gereden. Ongeveer twee jaar rijd ik nu winkeldistributie en met name diepvries.”

Chauffeur Daan lost rolcontainers bij Jumbo

“Regelmatig reed ik een rit met mijn vader mee en hierdoor zag ik wat voor vrijheid je hebt in je werk als vrachtwagenchauffeur.”

Chauffeur Daan lost rolcontainers bij Jumbo en krijgt hierbij hulp van Jumbo medewerker

Van stukgoed naar winkeldistributie

Daan is lekker aan het kletsen onderweg en verteld al dollend dat hij ondertussen beroepstoerist is geworden. Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik Daan aan en vraag hem wat hij hiermee bedoelt.
“Van winkeldistributie wordt veelal gedacht dat je via de snelweg of autoweg van filiaal naar filiaal rijdt. Dit komt natuurlijk wel voor maar zo’n rit als vandaag is een mooi voorbeeld. We starten in Raalte en via de autoweg rijden we in één ruk door naar Lochem. Van hieruit rijden we eigenlijk alleen maar binnendoor via provinciale wegen naar onder andere Neede, Groenlo, Aalten en Tolkamer. Je komt hierdoor op werkelijk de mooiste plekken, van bosrijk gebied tot mooie toeristische dorpen. En tussendoor mag je nog goederen lossen en flauw zeuren met de medewerkers van de filialen. Vandaar de term beroepstoerist!”, zegt Daan lachend.

Bij de supermarktfilialen waar we komen om te lossen, is Daan net zo amicaal tegen de medewerkers als dat hij tegen mij is. “Ik kom hier regelmatig en heb inmiddels een band opgebouwd met deze mensen. Dat vind ik ook het allerleukst aan mijn werk; Omgang met mensen, gezelligheid bij de filialen waar ik kom en het rijden met een mooi groot voertuig.”

Tielbeke vrachtwagen staat bij Jumbo voor de deur

Ritten naar België

Eenmaal weer onderweg vertelt Daan dat hij ook weleens overnachtingsritten maakt als hij bijvoorbeeld naar het grensgebied van België en Frankrijk moet. “Af en toe behoort een overnachtingsrit erbij. Deze afwisseling in mijn werk vind ik leuk en vaak op de overnachtingslocaties kom ik regelmatig dezelfde collega’s tegen. Ik houd van slap ouwehoeren en gezelligheid en tijdens deze avonden komt dit regelmatig aan bod!. Dat vind ik ‘Typisch Tielbeke’, gezelligheid en lekker ouwehoeren met collega’s. Maar ook elkaar helpen als je er zelf niet uitkomt.

Chauffeur Daan bezig bij Jumbo met rolcontainers

“Dat vind ik ‘Typisch Tielbeke’, gezelligheid en lekker ouwehoeren met collega’s. Maar ook elkaar helpen als je er zelf niet uitkomt.”

Voordeel van winkeldistributie

Met inmiddels al bijna een werkdag achter ons, valt mij op dat Daan niet veel eet in de cabine. “Ik ga straks even wat lekkers halen. Dat is het voordeel van het rijden van winkeldistributie! Ik heb vaak mijn koelkast goed gevuld met eten en drinken. Maar mocht ik onderweg toch stoppen om iets lekkers op te halen, dan koop ik nog weleens een frikandelbroodje. Mijn generatie is er mee opgegroeid!”, vertelt Daan lachend.

Chauffeur Daan kijkt over rolcontainers met dozen heen in de camera

Vast rooster met voldoende vrije tijd

Ik ben benieuwd of Daan ook veel van huis is, ook omdat hij weleens overnachtingsritten heeft. “Bij Tielbeke is een wekelijkse vrije dag heel gewoon. Ik werk fulltime en ben elke dinsdag vrij. Om de twee weken rijd ik ook op zaterdag maar dit zijn op zich niet heel gek lange dagen. Ik ben mooi op tijd thuis om weekend te kunnen houden.”

Door Evelien Wolting – Collega Marko is op het eerste gezicht een voorbeeld van ruwe bolster, blanke pit! Hij weet van aanpakken maar heeft zijn hart op de goede plek. De juiste balans tussen werk en privé zorgen er voor dat hij al vele jaren met plezier als vrachtwagenchauffeur winkeldistributie rijdt bij Tielbeke.

De tweede helft

Wanneer ik Marko ontmoet bij het EFC distributiecentrum van een bekend supermarktketen, heeft hij er al een halve werkdag opzitten. Hij vertelt dat hij diezelfde nacht rond vier uur begonnen is met het laden en vervolgens uitrijden van online bestellingen van de supermarktklanten naar de diverse supermarktfilialen. Ook de tweede rit van Marko zal uit dezelfde soort lading bestaan.

IK HEB GRAAG EEN SCHONE EN OPGERUIMDE WERKOMGEVING. OP MOOI MATERIAAL MOET JE ZUINIG ZIJN.

Spic en span

Wanneer we in de vrachtwagen stappen is het eerste wat mij opvalt dat de cabine er spic en span bij staat. Geen stofje te bekennen! “Ik rijd altijd met dezelfde voertuigcombinatie en heb graag een schone en opgeruimde werkomgeving. Aan het einde van mijn werkweek rijd ik naar de wasstraat van Tielbeke in Lemelerveld om de trekker-opleggercombinatie te wassen. Ook de cabine krijgt dan een grondige schoonmaakbeurt. Zelfs de oplegger wordt niet overgeslagen en maak ik niet alleen bezemschoon, ook eventuele stickers die van de klapkratten zijn afgevallen verwijder ik van de bodem. Op mooi materiaal moet je zuinig zijn!”

Laden voor de tweede rit

Nadat Marko de oplegger voor het juiste dock heeft gereden, lopen we samen naar binnen zodat hij kan beginnen met laden. De karren die hij moet gaan laden, met daarop o.a. klapkratten en koelboxen gevuld met boodschappen, staan al in rijen klaar. Aan de zijkant van de laadklep houd ik Marko nauwlettend in de gaten terwijl hij de zware karren behendig in de oplegger manoeuvreert. “Je hebt je veiligheidsschoenen al aan dus je mag mij wel helpen hoor!”, zegt hij al grijnzend. Met een knipoog vertel ik hem dat het de bedoeling is om een kijkje in zijn werkdag te krijgen en helaas niet bevoegd ben om dit werk te doen.
Even later heeft Marko de oplegger geladen en zijn we klaar om te vertrekken naar Lelystad, Urk en Dronten.

Onderweg

Eenmaal op weg zie ik dat Marko de vrachtwagen op cruise control zet, keurig op 80 kilometer per uur. “Ik houd mij altijd aan de snelheid maar rijd vooral graag veilig. De ritten zijn doorgaans goed gepland zodat je op tijd bij een filiaal aankomt. Files, of ander oponthoud onderweg, is iets waar ik helaas geen vat op heb en er een mogelijkheid bestaat dat ik te laat aankom. Toch maak ik mij niet druk en krijg ik geen stress. Goede communicatie met bijvoorbeeld de planning zorgt ervoor dat het filiaal tijdig op de hoogte is en hierdoor meer begrip heeft dat ik te laat arriveer. Gelukkig komt dit niet vaak voor!”

Liefde voor vrachtwagens

Marko zit zelfverzekerd en relaxt achter het stuur. Ik ben dan ook benieuwd naar zijn verhaal. Waarom heeft hij voor het chauffeursvak gekozen?
“Mijn oom was vrachtwagenchauffeur en ik mocht vroeger eens met hem meerijden. Superspannend vond ik dat maar ik was ook meteen bij de eerste rit om! Lekker rijden en die vrijheid onderweg maakten mij enthousiast voor dit vak.”

Inmiddels rijdt Marko al vele jaren winkeldistributie en hij geeft aan dat zelfs zijn zoon besmet is met het chauffeursvirus!
“Ik heb een dochter en een zoon en zij reden van kinds af aan met enige regelmaat met mij mee. Inmiddels is mijn zoon nu ook vrachtwagenchauffeur en stiekem ben ik best wel trots dat hij zo bekwaam zijn vak uitvoert!”

Ook in zijn vrije tijd mag Marko graag naar vrachtwagens kijken. Enthousiast begint hij te vertellen dat hij en zijn vrienden enorm uitkijken naar het Truckstarfestival. “Vrienden van mij hebben een oplegger omgebouwd zodat er zelfs een apart slaapvertrek in zit. Handig voor gezellige weekenden met elkaar én met het gezin om naar bijvoorbeeld Truckstar te gaan!”

MIJN OOM WAS CHAUFFEUR EN IK MOCHT VROEGER MET HEM MEERIJDEN. SUPERSPANNEND VOND IK DAT MAAR IK WAS OOK METEEN OM BIJ DE EERSTE RIT!

De polder in

Wanneer we bij het eerste losadres in Lelystad aankomen ziet Marko dat hij niet, zoals gebruikelijk bij dit adres, het platform op kan rijden om te kunnen lossen. Deze is namelijk geblokkeerd met bezorgbussen van het supermarktfiliaal. Als ik hem vraag hoe hij nu denkt te gaan lossen zegt hij onbewogen; “Ik ga de karren vanaf de straat naar het magazijn brengen. Dit scheelt voor de medewerkers van het filiaal tijd, zodat ze de bezorgbussen niet hoeven te verplaatsen, én ze kunnen direct beginnen met laden. Kleine moeite toch? En ik heb mijn workout voor vandaag dan meteen gehad!”, zegt hij lachend.
Het lossen verloopt dan ook vlot. De filiaalmedewerkers bedanken Marko vriendelijk en met enkele karren emballage vervolgen wij onze weg naar het volgende filiaal.

Bak koffie op Urk

Na ook het tweede filiaal in Lelystad te hebben bezocht, rijden we door naar Urk. Hier zijn we ruimschoots op tijd klaar met lossen. Marko geeft dan ook aan dat we hier een bak koffie gaan drinken. In de kantine van de supermarkt worden we vriendelijk ontvangen en mogen wij plaatsnemen om onze koffie te nuttigen. Hier vertelt Marko dat hij heel blij is met zijn werkrooster. “Ik werk standaard vier dagen per week met een vaste vrije dag. Dan ga ik vaak wat leuks ondernemen samen met mijn vrouw. Ook zorgt de planning ervoor dat ik na een werkdag op tijd thuis kan zijn. Zo kan ik het avondeten verzorgen voor mij en mijn gezin. Hierdoor vind ik het ook prima dat ik soms benaderd word om een extra rit te rijden. Een beetje geven en een beetje nemen zorgt voor de juiste balans tussen werk en privé!”

Veilig terug met emballage

Na Urk rijden we door naar het laatste losadres in Dronten. Hier hoeft Marko nog slechts 2 karren te lossen maar neemt alle aanwezige emballage mee die bij het filiaal staat. “Ik heb nog voldoende ruimte in de oplegger en zo heeft het filiaal extra gemak door meer bewegingsruimte die hierdoor ontstaat. Eenmaal weer aangekomen bij het dc in Raalte wordt de emballage gelost en met enkele minuten heeft Marko de oplegger dan ook al leeg.
Secuur gaat hij nog even met een bezem door de oplegger om deze schoon te maken. “Klaar voor de volgende werkdag!”, zegt Marko en samen lopen we nog na te kletsen over deze werkdag als we richting de parkeerplaats gaan.

LEKKER RIJDEN EN DIE VRIJHEID ONDERWEG, MAAKTEN MIJ ENTHOUSIAST VOOR DIT VAK.

Door Evelien Wolting – Vrachtwagenchauffeur Paul is een bekend gezicht binnen Tielbeke door o.a. het item Medewerkers Vertellen.
Ruim drie jaar geleden schoof Tielbeke al eens bij hem en zijn gezin aan, aan tafel. Nu mag ik een dag met Paul meerijden om een indruk te krijgen van een werkdag als vrachtwagenchauffeur.

Gezinsuitbreiding

Ik rijd het terrein op van het distributiecentrum van een supermarktketen in Deventer, wanneer ik de herkenbare wagen van collega Paul al zie aankomen. Paul zwaait en wenkt naar mij dat ik al bij hem de vrachtwagen kan instappen. “Wat een timing dat we allebei tegelijk aan komen rijden. Leuk dat je vandaag met mij meegaat!”, zegt Paul vrolijk.
Ik feliciteer Paul nog met de geboorte van dochter Vayén, sinds twee maanden de nieuwste telg in de familie Brinkman.

“Na drie jongens was het hoog tijd voor een meisje!”, vertelt Paul trots. “Nu is het gezin echt compleet!”.
Paul is onlangs veranderd van standplaats Raalte waar hij als chauffeur CE winkeldistributie diepvries reed. Nu rijdt hij vanaf standplaats én woonplaats Deventer winkeldistributie. “Ik vind het prettig dat ik nu dichtbij mijn werk woon en op de fiets naar mijn werk kan gaan. Hierdoor heb ik nóg meer tijd om met mijn gezin door te brengen!”

De tweede helft

Ondertussen heeft Paul de vrachtwagencombinatie al aan een dock gezet en lopen we samen naar binnen naar de planning van het distributiecentrum. “Dit wordt mijn tweede rit voor vandaag en bij de planning moet ik informeren waar ik vanochtend naartoe mag rijden. Zodra dat bekend is kan ik gaan laden, kunnen we nog een bakje koffie doen in de kantine en gaan we op weg naar het losadres.” Paul is vanmorgen al vroeg begonnen om een eerste rit te rijden naar supermarktfilialen in Ommen en Heino en heeft er al een halve werkdag op zitten. Bij de planning vraagt Paul of er rekening gehouden kan worden dat hij een korte rit kan maken. Vandaag komt er namelijk ook een filmmaker mee om Paul tijdens zijn werk te filmen voor onder andere de website van Tielbeke en diverse social media kanalen.

We hebben geluk, want een enkele rit naar Harderwijk ligt al klaar voor ons! Paul bedankt de planner vriendelijk en legt vervolgens aan mij uit waar hij zoal de goederen moet verzamelen voor het losadres in Harderwijk. “Eerst gaan we de gekoelde producten laden. Zodra dat is gebeurd, rijd ik naar een ander dock om de houdbare producten te kunnen laden. Fysiek is het absoluut geen zwaar werk omdat alles met een EPT geladen wordt.”

FYSIEK IS HET ABSOLUUT GEEN ZWAAR WERK OMDAT ALLES MET EEN EPT GELADEN WORDT.

Chauffeur in gesprek met chauffeurs coördinator bij vrachtwagen

Praatje met collega’s

Wanneer Paul eenmaal is begonnen met het laden van de pallets met goederen, komt er een collega naar ons toe gelopen. Met grote regelmaat zijn de chauffeurs coördinatoren Marcel en Edward aanwezig op de standplaatsen om een praatje te kunnen maken met de chauffeurs. Zij zijn het aanspreekpunt voor Tielbeke chauffeurs zoals Paul, om zaken te bespreken rondom het werk maar ook wanneer er privéomstandigheden zijn die mogelijk invloed kunnen hebben op het werk.
Na wat kletspraat gaat Paul weer verder met het laden en ook ik maak nog even een praatje met de chauffeurs coördinator.

Nadat Paul de laatste pallet heeft geladen, controleert hij nogmaals de vrachtbrief en geeft hij aan dat we een bakje koffie kunnen gaan doen. In de kantine spreken we nog meer Tielbeke collega’s en enkele chauffeurs van de supermarktketen. Er is grote belangstelling voor Paul en ons gezelschap, want ondertussen is de filmmaker al begonnen met wat shots te maken.

IK BEN DAN ECHT RELAXED AAN HET WERK MAAR DOE ZEKER NIET MINDER MIJN BEST.

loods medewerker aan het laden in de loods

Relaxed maar zeker enthousiast

Na een tijdje in de kantine te hebben gezeten met leuk gezelschap, vraag ik aan Paul of we al bijna op weg moeten. “De eerste rit met goederen moet altijd op een vastgestelde tijd geleverd zijn bij de filialen. Een tweede rit rijden hoeft namelijk niet altijd op gezette tijden, zolang de goederen maar voor sluitingstijd geleverd zijn. Ik ben dan echt relaxed aan het werk maar doe zeker niet minder mijn best. En daarnaast moet ik natuurlijk ook pauzes houden en mijn rust- en rijtijden naleven. Daar zijn we nu mee bezig!”, grapt Paul.

In de cabine

Onderweg naar Harderwijk in de cabine vertelt Paul nogmaals hoe blij hij is, nu hij vanuit Deventer winkeldistributie kan rijden. Ik werk 36 uur per week en heb een vaste vrije dag. Tijdens een werkdag begin ik vroeg en ben doorgaans ook vroeg in de middag weer op de standplaats. Hierdoor kan ik zelf mijn kinderen van school of van de opvang ophalen. Echt ideaal!”
“Ook het werk zelf is enorm prettig! Ik spreek veel collega’s en bij het dc en de filialen zijn de medewerkers allemaal even vriendelijk.”

Lossen in Harderwijk

De tijd vliegt enorm voorbij. Paul kletst lekker een eind weg en voor we het weten komen we al aan bij het winkelfiliaal in Harderwijk. We hebben een flinke lading bij ons want de Paasdagen staan voor de deur. Paul laat de vracht zien aan één van de winkelmedewerkers en vraagt waar het allemaal neergezet mag worden. “Ik kan de pallets wel voor het magazijn neerzetten en het vervolgens aan het winkelpersoneel overlaten maar ik help ze liever. Door op voorhand al bij hen te informeren waar ze het liefst de vracht willen hebben staan heb ik niet alleen de oplegger snel leeg, maar is het winkelpersoneel altijd blij met mijn komst en zijn ook zij behulpzaam! Je moet er samen een leuke werkdag van maken.”

Terug naar het dc

Paul is ruim een uur bezig om te lossen en als hij eenmaal klaar is vraagt hij aan een winkelmedewerker of er ook nog emballage is wat hij mee kan nemen. Die laat aan hem zien wat er allemaal mee retour mag. Een grote zak met lege flessen, papierafval en enkele karren kunnen mee terug naar het distributiecentrum in Deventer. “Er is bij het distributiecentrum een vast punt waar de emballage verzameld wordt. Bij elk filiaal vraag ik altijd of ik het mee retour kan nemen.”

Op de terugweg naar Deventer rijden we langs De Veluwe. “Mooi hé, die omgeving! Dat is ook een voordeel van mijn werk, op de meest mooi plekken rijden van Nederland.”, zegt Paul. “Soms kom je hier reeën en zwijnen tegen die oversteken. Ik let daardoor nog eens extra op mijn snelheid en houd de omgeving goed in de gaten.”
Weer aangekomen bij het distributiecentrum ziet Paul dat het wat drukker is bij de emballage en geeft aan dat hij nog wel even zal moeten wachten. “Ik heb geen haast hoor en zie daar toevallig nog een andere strijder, een Tielbeke chauffeur, en zal samen met hem rustig wachten totdat we de emballage kunnen lossen. Kan jij alvast beginnen met je weekend!”

IK VIND HET PRETTIG DAT IK NU DICHTBIJ MIJN WERK WOON EN OP DE FIETS NAAR MIJN WERK KAN GAAN. HIERDOOR HEB IK NÓG MEER TIJD OM MET MIJN GEZIN DOOR TE BRENGEN!

Meer weten over het vak van vrachtwagenchauffeur? Kijk op de pagina chauffeur CE vacature.

Hoe belandt een tandartsassistente achter het stuur van een vrachtwagen? Wanneer Iris aan het werk is, zie je dat ze plezier heeft in wat zij doet! Ik ben dan ook erg benieuwd hoe deze vrolijke jonge dame bij Tielbeke terecht is gekomen!

een dag in het leven als vrouwelijke vrachtwagenchauffeur

Collega Iris staat mij al op te wachten aan de chauffeursbalie in Lemelerveld. Voor mij is zij een bekend gezicht binnen Tielbeke, doordat zij onder andere ook heeft meegewerkt aan de nationale De Dag van de Vrachtwagenchauffeur. Omdat we aan de vroege kant zijn vraag ik of zij zin heeft in een kop koffie of thee. “Nee dankje!”, zegt ze lachend. “Ik zit nog vol van mijn ontbijtshake. ’s Ochtends krijg ik geen brood door mijn keel maar ik vind het wel belangrijk om met een gevulde maag aan het werk te gaan. Met fysiek werk moet je natuurlijk wel goed blijven eten.”

Al pratend lopen we samen richting het crossdock omdat ik benieuwd ben wat voor lading zij vandaag mee heeft. Iris rijdt namelijk fijnmazige distributie en de vracht is elke dag weer anders! Vandaag is de oplegger al vooraf geladen, doorgaans vertrekken alle C- en CE-chauffeurs in het stukgoed met een geladen voertuig, en Iris controleert of zij nog een EPT mee moet nemen. “Klaar voor vertrek?”, zegt ze enthousiast.

Collegiaal

Onderweg naar de vrachtwagen spreekt een collega Iris aan. Er is een ongeval gebeurt op haar route en hij adviseert haar een andere weg te nemen. “Fijn toch, zulke collega’s! Hij wist dat ik naar Zwolle moest en normaal gesproken zou ik de N348 pakken, maar dat kan nu dus niet.”

Eenmaal in de cabine bij Iris zie ik dat het netjes is en het ruikt er heerlijk bloemig. Ze trekt vervolgens een lade en een kastje open. “Mocht je dorstig worden of trek krijgen, dan mag je pakken wat je wilt!”, biedt ze vriendelijk aan. Ik zie diverse flessen water, belegd brood en wat snoepgoed liggen. Ze gaat in ieder geval ook met een goed bevoorraadde cabine op weg!

Iris rijdt vervolgens de vrachtwagencombinatie van het dock en stapt uit om de deuren van de oplegger te sluiten. Onderweg naar het eerste losadres in Zwolle kletsen we over van alles en nog wat, echte vrouwenteut zoals Iris zelf zegt.

FIJN TOCH, ZULKE COLLEGA’S!

Van tandartsassistente tot vrachtwagenchauffeur bij tielbeke

Ik ben dan toch wel benieuwd naar het verhaal van Iris.
Voorheen tandartsassistente en nu vakbekwaam vrachtwagenchauffeur! Als ik haar vraag of haar
privéomgeving haar warm heeft gemaakt voor het
chauffeursvak, schudt ze hard nee.

“Toen ik een jaar of zeven was, zat ik bij mijn ouders op de achterbank in de auto onderweg vrachtwagens te turven. Geen idee hoe dat is ontstaan. Na mijn middelbare school wist ik niet goed wat voor beroep ik wilde gaan uitoefenen. Praktijk en werken met mensen leek mij toen wel leuk. Na een informatieavond heb ik mij aangemeld voor de opleiding tandartsassistente. Tijdens mijn opleiding, en later in het werk, vond ik de theorie en het werken met mensen wel leuk maar de praktijk viel mij enorm tegen. Ik kon mijn ei hier totaal niet in kwijt. Na lang onderzoeken wat ik wel wilde, heb ik diverse transportbedrijven een sollicitatie gestuurd. Ik was helaas nog niet in het bezit van de nodige ervaring en rijbewijzen. Tielbeke bood mij hierin de kans om mij om te laten scholen tot chauffeur en de rest is geschiedenis!”

IK WAS NOG NIET IN HET BEZIT VAN DE NODIGE ERVARING EN RIJBEWIJZEN. TIELBEKE BOOD MIJ HIERIN DE KANS OM MIJ OM TE LATEN SCHOLEN TOT CHAUFFEUR!

laden en lossen

In Zwolle, bij het eerste adres aangekomen, weet Iris al waar ze moet zijn. Ze stuurt de voertuigcombinatie behendig over het terrein en zet de oplegger aan het dock. Binnen het bedrijf worden we vriendelijk begroet door een medewerker die ons aanwijst waar de lading mag staan. Met een pompwagen haalt Iris de vele pallets met zware zakken uit de oplegger en zet deze op de aangewezen plaats. “Ik doe mijn vest even uit want je krijgt het toch wel warm van het heen en weer lopen”, zegt ze lachend.
Na het aftekenen van de vrachtlijst lopen we weer samen richting de vrachtwagen om onze weg te vervolgen naar de volgende adressen.

Vriendelijk en behulpzaam

Vandaag rijdt Iris uitsluitend naar zakelijke afleveradressen en de lading bestaat hierdoor dus alleen uit pallets met diverse goederen. Waar we ook komen om te lossen, ik merk dat Iris overal even vriendelijk ontvangen wordt en de medewerkers behulpzaam zijn. “Door jezelf open en klantvriendelijk op te stellen wordt het werk ook makkelijker en leuker. Mensen zijn hierdoor vriendelijker en bereidt om je te helpen.”

Meedenken met de klant

Volgens Iris bestaat het vak van chauffeur uit meer facetten dan alleen rijden en kilometers maken. “Meedenken met de klant vind ik belangrijk, ook voordat je aanbelt. Als ik bijvoorbeeld zie dat ik een kinderfiets bij een particulier moet afleveren, bel ik eerst met lege handen bij de mensen aan. Stel je voor dat het een verjaardagscadeau is en de jarige doet open, dan is de verrassing er al af! Dit is naar mijn idee net die extra effort die je als vrachtwagenchauffeur kunt bieden.”

MEEDENKEN MET DE KLANT VIND IK BELANGRIJK. DIT IS NET DIE EXTRA EFFORT DIE JE ALS VRACHTWAGENCHAUFFEUR KUNT BIEDEN.

Chauffeur Iris achter het stuur van haar vrachtwagen

Toekomstplannen als chauffeuse

Als ik Iris vraag naar haar toekomstplannen als chauffeur,
haalt ze haar schouders op. “Ik zit hier enorm op mijn plek
bij Tielbeke en mag graag stukgoed rijden! Door de diversiteit
hoop ik dit nog lang te mogen doen.”

Door Evelien Wolting – Passie, power en een plezierige collega; dit is in een notendop chauffeur Bianca Davidson. Wat zorgt ervoor dat zij plezier in haar werk heeft? Hoe houdt zij zich staande tussen de veelal mannelijke collega’s in de transportwereld en hoe zorgt zij voor de juiste balans tussen werk en privé? Ik had het genoegen om een dagje met deze enthousiaste collega mee te mogen rijden en een kijkje in haar “chauffeurswereld” te nemen.

Kilometers maken

Als ik enkele minuten in de chauffeurskantine zit van het distributiecentrum van een grote supermarktketen in Zwolle, komt een vrolijk zwaaiende dame en met een grote glimlach op haar gezicht binnen. Bianca heb ik al eens binnen Tielbeke mogen ontmoeten en ze vraagt enthousiast of ik er klaar voor ben om haar bijrijder van vandaag te zijn. Ze begint te vertellen dat ze haar wagen al aan het juiste dock heeft staan voor het laden van verse producten en zich reeds heeft aangemeld om te gaan laden. “Ga je mee, dan gaan we alvast laden en hebben we genoeg tijd om te kunnen kletsen! We hebben twee adressen om te lossen in Groningen en mogen heerlijk kilometers maken vandaag.”

“HET IS EEN PRACHTIG BEROEP! JE HEBT VEEL VRIJHEID, DE ONDERLINGE SFEER BIJ TIELBEKE VOELT HAAST ALSOF JE MET FAMILIE WERKT EN IK RIJD IN EEN SUPER GAVE WAGEN. WIE WIL DAT NOU NIET!”.

Ze staat haar mannetje

Bianca is ietwat klein van stuk maar dit weerhoudt haar zeker niet om haar werk goed te kunnen uitvoeren. Tijdens het laden krijgt ze het isolatieschot in de oplegger voor de koeling van de producten niet helemaal goed naar beneden, het blijkt bovenaan klem te zitten. Ze vraagt een medewerker van het distributiecentrum die haar helpt met laden of hij haar kan assisteren. Als ik haar vervolgens vraag of zij vaker hulp inschakelt begint ze te lachen. “Ik kan met heel veel mensen goed overweg en ben zeker niet bang aangelegd om hulp te vragen. We moeten het immers samen doen. Het distributiecentrum is erbij gebaat dat mijn oplegger snel is geladen en ik kan zo vlot mijn rit gaan starten!”. Ook met de vele rolcontainers met onder andere meloenen, dozen vol melkpakken en nog meer zware producten heeft Bianca geen enkele moeite om deze juist te positioneren in de oplegger. Ik zie dat ze hier veel ervaring in heeft als vakbekwaam chauffeur en ze staat zeker haar mannetje! Binnen zeer korte tijd heeft ze de oplegger geladen met ruim 50 rolcontainers en kratten.

Wanneer we in de truck stappen om te gaan starten met de eerste rit vraag ik haar hoe zij het ervaart als vrouw in de transportwereld waarin veelal mannelijke collega’s werken.
“Niet alleen bij Tielbeke, maar in de transportsector in het algemeen, zie je tegenwoordig gelukkig veel meer vrouwen. Het eeuwenoude stigma dat het chauffeursvak een mannenberoep is, is allang verdwenen. Het is een prachtig beroep! Je hebt veel vrijheid, de onderlinge sfeer bij Tielbeke voelt haast alsof je met familie werkt en ik rijd in een super gave wagen. Wie wil dat nou niet!”.

Juiste balans werk en privé

Het is vandaag vrijdag en dit is dan ook de eerste werkdag
van Bianca deze week. Als ik haar vraag waarom haar
werkweek nu pas start geeft ze aan dat ze dit heeft afgestemd
met haar leidinggevende en de planning om een juiste balans te hebben tussen werk en privé.
“Ik rijd graag in het weekend. Veel van mijn vrienden werken in de horeca en zijn net als ik doordeweeks vrij.
Zo heb ik genoeg tijd om ook mijn sociale contacten te hebben!”

“IK RIJD GRAAG IN HET WEEKEND. VEEL VAN MIJN VRIENDEN WERKEN IN DE HORECA EN ZIJN NET ALS IK DOORDEWEEKS VRIJ. ZO HEB IK GENOEG TIJD OM OOK MIJN SOCIALE CONTACTEN TE HEBBEN!”

Ook met haar familie heeft ze een hechte band en deze ziet ze regelmatig. “Mijn familie is woonachtig door het hele land. Onlangs werd ik door mijn nichtje uitgenodigd om te gaan barbecueën in het zuiden van het land. Toevallig had ik daar een rit met overnachting en kon hierdoor iets langer blijven dan ik gebruikelijk zou doen. ’s Avonds heeft zij mij afgezet bij mijn vrachtwagen waarin ik ook heb overnacht en de volgende ochtend kon ik meteen aan het werk zonder lang te moeten reizen. Handig toch!”

Eerste adres om te lossen

Ik merk dat Bianca heel sociaal is, niet alleen wat ze vertelt over haar familie en vrienden, ook naar mij toe is ze een open boek en heeft ze een goede dosis humor. We kletsen een eind weg en voor we het doorhebben rijden we het centrum van Groningen al in. Het eerste adres om te lossen is een onbekend adres voor Bianca, namelijk het Stationsplein. Een enorm drukke plek om te lossen maar dit lijkt haar absoluut niet te deren. Behendig stuurt ze de wagen naar de zijkant van de straat waar een aantal medewerkers van de supermarkt haar staan op te wachten.

Bianca bespreekt de vrachtbrief met één van hen en begint ondertussen de laadklep al naar beneden te doen. De rolcontainers plaatst Bianca op de laadklep en de supermarktmedewerkers halen deze er vervolgens af. Na slechts een handjevol rolcontainers groet Bianca de medewerkers en we vervolgen onze weg naar het tweede filiaal. “Bij het tweede filiaal, met nog ruim 40 rolcontainers, doe ik er denk ik iets langer over” grapt ze.

Fit bij Tielbeke

Iets verderop mogen we lossen bij het tweede filiaal in Groningen. Ook hier wordt Bianca opgewacht door een aantal supermarktmedewerkers om haar te assisteren bij het lossen van de goederen. Inderdaad een flinke klus want de oplegger moet leeg! Als ze bijna bij het lossen is gekomen van de laatste containers, zie ik enkele zweetdruppeltjes op haar voorhoofd. “Fit bij Tielbeke!” zegt ze lachend. “Goed initiatief van Tielbeke om vitaliteit bij de werknemers te stimuleren maar voor mij is het niet nodig zoals je ziet”, knipoogt ze. Wanneer de goederen volledig gelost zijn en ze de emballage geladen heeft, krijgt ze een bakje koffie aangeboden van een supermarktmedewerker. “Kan ik even rustig het papierwerk invullen en alvast mijn pauze nemen”.

“FIT BIJ TIELBEKE!” ZEGT ZE LACHEND. “GOED INITIATIEF VAN TIELBEKE OM VITALITEIT BIJ DE WERKNEMERS TE STIMULEREN MAAR VOOR MIJ IS HET NIET NODIG ZOALS JE ZIET”

Terug naar Zwolle

Na haar pauze stappen Bianca en ik weer in de truck om op de terugweg de emballage te lossen bij een groot recyclingbedrijf in Zwolle. Van daaruit rijden we weer retour naar het distributiecentrum waar we de werkdag ook begonnen zijn. “Jij mag absoluut vaker mee!” zegt Bianca met een grote glimlach. “Ik vond het heel gezellig en het is goed dat collega’s van kantoor ook eens bij ons komen kijken en ervaren wat het chauffeursvak nu inhoudt.” Ik neem afscheid van Bianca en wens haar succes met de rest van haar werkdag.

Door Evelien Wolting – Als ik collega Frank, chauffeur fijnmazige distributie bij Tielbeke, enige tijd geleden bel om hem te vragen of ik hem binnenkort mag interviewen tijdens een ontbijt op kantoor reageert hij opgetogen! “Waar heb ik dat aan te danken en vanwaar dat de keuze op mij is gevallen?”, zegt hij een beetje overrompeld. Ik geef bij hem aan dat de collega’s van Planning en Personeelszaken zeer over hem te spreken zijn en hebben aangegeven dat hij een enthousiaste chauffeur is die passie voor het vak heeft. “Beide kan ik niet ontkennen en een goed ontbijt zal ik zeker niet afwijzen!”, geeft Frank lachend aan. En zo zaten Frank en ik halverwege februari om half acht ’s ochtends aan een uitgebreid ontbijt op kantoor…

Goede start van de dag

“Wat een luxe zeg, zo voor aanvang van mijn werkdag, ziet er lekker uit!”. Frank kijkt verlekkerd naar het ontbijt en ik vraag aan hem tegenover mij plaats te nemen. Ik informeer of hij al een idee heeft hoe zijn werkdag er vandaag uitziet. “Nee geen idee, ik loop straks langs de planning om de rittenlijst op te halen. Negen van de tien keer rijd ik in de omgeving van Twente. Dat vind ik ook het leukste om te rijden want mijn roots liggen in Wierden en ken het redelijk op mijn duimpje. En hierdoor ben ik ook op tijd weer thuis zodat ik de avond voor mijzelf heb of iets leuks kan ondernemen met mijn vrouw”.

Frank geeft daarnaast aan dat hij vaak een grote hoeveelheid adressen heeft om te lossen per dienst. “Ik mag graag rijden, begrijp mij niet verkeerd. Maar 200 kilometer achtereen rijden heb ik vroeger veel gedaan en dat heb ik op een gegeven moment wel gezien. Doe mij maar diverse ritten zodat ik overal kom en ook genoeg tijd heb om mijn pauze en rusttijd te nemen. Dit zorgt bij mij ervoor dat ik geen stress in mijn werk ervaar.”

Uitgebreid ontbijten op vakantie

Collega Frank start met een kop thee en belegt een bol met ham en kaas. Zichtbaar genietend van het ontbijt vertelt hij dat hij normaal gesproken de dag niet op deze manier begint. “Vaak start ik met koffie en eet wat later op de ochtend maar hier kan ik wel aan wennen hoor! Tijdens de vakantie ontbijt ik graag uitgebreid, bijvoorbeeld een Oostenrijks ontbijt is heel lekker.”

“NEGEN VAN DE TIEN KEER RIJD IK IN DE OMGEVING VAN TWENTE. DAT VIND IK OOK HET LEUKSTE OM TE RIJDEN WANT MIJN ROOTS LIGGEN IN WIERDEN EN KEN HET REDELIJK OP MIJN DUIMPJE.”

Ervaren distributie chauffeur

Voordat Frank bij Tielbeke als chauffeur fijnmazige distributie kwam werken, kende hij de organisatie al wel. Als charter werd hij via zijn toenmalige werkgever al regelmatig uitgeleend aan Tielbeke. Doordat Frank graag wilde werken voor een vaste opdrachtgever en het wagenpark en materieel als zeer goed heeft ervaren, heeft hij contact gezocht met Tielbeke. “Binnen een week was het rond! Maar goed ook want nog geen twee dagen later bleek dat de organisatie waar ik 15 jaar voor gewerkt heb, failliet was gegaan. Alsof het zo had moeten zijn.”

Veel beweging

Dat het vak van stukgoedchauffeur een actieve baan is heeft zelfs Frank flink onderschat. “Op een gegeven moment ben ik zelfs iets afgevallen! Toen ben ik een FitBit gaan dragen en werd het opeens duidelijk waar het aan lag.”
Glimlachend vertelt Frank dat hij minimaal 10 kilometer per dag loopt tijdens een werkdag. En dat is zelfs op een relatief rustig dag! Goed eten is dus een must voor een stukgoedchauffeur.

Zoeken, zoeken, zoeken

Dat het werk als chauffeur fijnmazige distributie geen dag hetzelfde is, maakt dat Frank passie in zijn vak heeft. “Doordat mijn oplegger al vooraf geladen is als ik mijn dienst start, weet ik pas bij het afhalen van de rittenlijsten wat ik moet vervoeren. Dit kan variëren van grote zwembaden en trampolines tot aan kleine pakketten. Zo was ik onlangs bij een adres met als vrachtvermelding één colli van 1 kg. Ik zocht mij een ongeluk in de oplegger naar een pakket wat het mogelijk zou kunnen zijn. Bleek het een grote envelop die ik zelf in de cabine had neergelegd zodat deze niet beschadigd of zoek kon raken in de oplegger,” vertelt Frank grinnikend.

Chauffeur Frank bekijkt zijn rittenlijst

“DOE MIJ MAAR DIVERSE RITTEN ZODAT IK OVERAL KOM EN OOK GENOEG TIJD HEB OM MIJN PAUZE EN RUSTTIJD TE NEMEN. DIT ZORGT BIJ MIJ ERVOOR DAT IK GEEN STRESS IN MIJN WERK ERVAAR.”

Aan het werk

Nadat Frank een laatste eitje heeft gepeld en deze vervolgens opeet ruimt hij keurig de tafel af. “Dit is het minste wat ik kan doen na zo’n goed begin van de werkdag!”. Ik loop vervolgens met hem mee naar beneden richting planning en bedank hem voor het leuke gesprek. “Ik zal eens aan de planners vragen of zo’n ontbijt niet vaker ingepland kan worden” zegt hij gekscherend.

Meer weten over het vak van vrachtwagenchauffeur? Kijk op de pagina chauffeur CE vacature.

Nieuw

Vrachtwagenchauffeur CE winkeldistributie Aldi in Groningen

school Rijbewijs CE pin_drop Groningen schedule Uren in overleg

Chauffeur C in Lemelerveld

school Rijbewijs C pin_drop Lemelerveld schedule Uren in overleg

Chauffeur CE diepvries winkeldistributie in Raalte

school Rijbewijs CE pin_drop Raalte schedule Uren in overleg

Door Evelien Wolting – Vlogger, hobbykok, familieman en trucker; chauffeur Mathijs Zantingh is een man die je zeker niet in een hokje kan stoppen. In 2016 begonnen als bezorger bij Tielbeke AH Online en inmiddels doorgegroeid tot chauffeur CE. Mathijs rijdt voornamelijk Dedicated Transport met standplaats Zwolle.

Vroeg beginnen

Ik sta om 3.15 uur bij de receptie te wachten in het distributiecentrum van een grote supermarktketen als Mathijs mij begroet. “Heb je er zin in en ben je er klaar voor om gezellig mee te gaan?”. Mathijs kijkt mij geamuseerd aan en gebaart dat ik met hem mee mag lopen om de sleutel van de vrachtwagen op te halen waar wij vannacht samen mee gaan rijden. “Ik begin altijd graag meteen met mijn werk dus we gaan de trekker met oplegger alvast ophalen en koppelen aan het dock”. Als ik aan Mathijs vraag of hij niet eerst rustig de dienst begint met een bak koffie geeft hij aan dat hij dat liever doet nadat hij de vracht heeft geladen, maar voordat hij begint met rijden.

“IK BEN IN 2016 BEGONNEN ALS BEZORGER BIJ TIELBEKE AH ONLINE EN INMIDDELS DOORGEGROEID TOT CHAUFFEUR CE”

In de cabine

We lopen verder het terrein op en stappen samen in de vrachtwagen, die is voorzien van een gekoelde oplegger. Mathijs start vervolgens e.e.a. op, zoals de boordcomputer en de tachograaf, om zijn rit te kunnen beginnen. Ik kijk nieuwsgierig rond in de cabine en zie veel persoonlijke spullen zoals foto’s van zijn vrouw en dochters. “Die twee prachtige dames zijn mijn dochters, de tweejarige Ella en Vere van 7 maanden” zegt Mathijs trots en wijst naar de meisjes op de foto’s. Ik merk op dat hij nog jonge kinderen heeft en vraag hem of het niet lastig te combineren is, vader zijn en het chauffeursvak. “Tielbeke houdt enorm rekening met je wensen! Als vader wil ik ook graag tijd doorbrengen met mijn gezin en met een vierdaagse werkweek kan ik ze meestal zelf naar bed brengen en een dikke knuffel geven”.

Gekoeld transport en een warm bakje koffie

Inmiddels heeft Mathijs de vrachtwagen gekoppeld aan het dock en stappen we uit om naar binnen te gaan in het distributiecentrum. Als eerste valt mij de kou op!
“Het is hier ongeveer 2 graden Celsius om de versproducten gekoeld te kunnen transporteren. Straks drinken we een heerlijk bakje koffie zodat je je kunt opwarmen” grapt Mathijs. De eerste vracht bestaat uit circa 51 rolcontainers die hij samen met een medewerker van het distributiecentrum aan het laden is. De medewerker scant alle rolcontainers en Mathijs zet deze vervolgens geordend in de oplegger. Voor de veiligheid tijdens het transport zie ik dat hij de laatste rij containers afsluit met balken. “Tijdens het optrekken en afremmen wil je niet dat de containers beginnen te rollen in de oplegger, met deze balken blijven ze netjes op de plek staan”. Ik vraag aan Mathijs hoeveel zendingen wij gaan doen met deze vracht. “Zoals je kunt zien is de oplegger bijna volledig vol, dit is bedoeld voor één filiaal”.

Als hij klaar is met laden lopen we weer gezamenlijk naar buiten en rijdt Mathijs de vrachtwagen iets van het dock om de oplegger te kunnen afsluiten en verzegelen. Even verderop parkeert hij de vrachtwagen zodat wij ons bakje koffie in de chauffeurskantine kunnen gaan nuttigen. In eerste instantie zijn wij de enige aanwezigen maar na enkele minuten loopt het opeens vol met nog meer chauffeurs, waaronder ook enkele collega’s van Tielbeke. Ze begroeten ons allemaal enthousiast en kletsen onderling gezellig met elkaar. Als de koffie op is wensen wij iedereen een fijne werkdag en lopen wij naar de vrachtwagen. Als we beginnen te rijden vraag ik Mathijs of hij vaker gezelschap mee heeft in de cabine. “Ja zeker! Afgelopen jaar zijn een aantal vrienden met mij mee geweest en zelfs mijn zusje en mijn moeder! Mijn vader is ook chauffeur en ik kom hem met enige regelmaat tegen. Hij is op zondag vrij en dan vraag ik hem weleens gekscherend of hij nog zin heeft om te gaan werken en met mij mee wil rijden”. Mathijs heeft dit nog niet gezegd of wij passeren een andere vrachtwagen op het terrein waar zijn vader in blijkt te zitten. Enthousiast zwaait hij naar zijn vader en zegt vol trots dat het niet alleen een lieve man is maar ook een fantastische chauffeur. “Mijn vader heeft mij enthousiast gemaakt voor dit prachtige vak en mede dankzij hem ben ik Dedicated Transport gaan rijden”

Op naar het eerste filiaal

We vervolgen onze rit en met groot gemak bestuurt Mathijs het voertuig over N-wegen naar een filiaal in Ommen. Daar aangekomen meldt hij ons aan en de roldeur gaat open. Mathijs stapt in de vrachtwagen en manoeuvreert deze behendig naar binnen om te kunnen gaan lossen. Twee supermarktmedewerkers assisteren Mathijs tijdens het lossen. De rolcontainers zet Mathijs op de laadklep en de supermarktmedewerkers halen deze er vervolgens af. Ik zie dat de laatste containers wat zwaarder zijn omdat deze veelal aardappelen en sinaasappels bevat maar Mathijs lijkt hier geen moeite mee te hebben. “Een goede workout op deze vroege ochtend”, zegt hij lachend. Als de vracht gelost is en de retouren ingeladen zijn, krijgen wij heel vriendelijk koffie aangeboden van de medewerkers en stappen wij weer in. Met een tussenstop om de retouren te lossen, rijden we terug naar het distributiecentrum. De eerste zending zit erop!

Aangekomen bij het distributiecentrum rijden we nu naar een andere zijde waar Mathijs vertelt dat wij nu houdbare producten gaan laden. Binnen staat weer een medewerker van het distributiecentrum ons op te wachten om Mathijs te assisteren bij het laden. Ditmaal zal de vracht gelost gaan worden bij twee filialen, namelijk Borger en Assen.

“MIJN VADER HEEFT MIJ ENTHOUSIAST GEMAAKT VOOR DIT PRACHTIGE VAK EN MEDE DANKZIJ HEM BEN IK DEDICATED TRANSPORT GAAN RIJDEN”

Van medewerker in de zorg naar een baan als chauffeur

Wanneer wij onze rit weer vervolgen vraag ik of hij het werk als chauffeur al lang doet. “Nee, ik heb hiervoor in de zorg gewerkt. Na mijn studie Sociaal Maatschappelijk Dienstverlening heb ik een tijd gewerkt met dak- en thuislozen en verslaafden. Ik deed dit werk op basis van een flexcontract en vanwege bezuinigingen moest ik minder uren gaan werken. Daardoor ben ik ook aan het werk gegaan als bezorger bij Tielbeke AH Online en werd mijn interesse gewekt voor het chauffeursvak. Middels het zij-instroomtraject bij Tielbeke kreeg ik de kans om mij te kunnen ontwikkelen als chauffeur en heb een tijd op de bakwagen gereden. Ik wilde graag doen wat mijn vader ook doet en heb toen al snel mijn CE-rijbewijs behaald en mocht aan de slag als chauffeur Dedicated Transport”.

Onderweg naar een supermarktfiliaal in Borger komen wij op de A28 veel ander vrachtverkeer tegen en met grote regelmaat zie ik Mathijs de chauffeurs groeten. “Doordat ik op diverse plekken in het land kom en bijvoorbeeld in de kantine aan het lunchen ben, spreek je ook andere collega chauffeurs die je op de weg weer tegenkomt, ik groet ze dan ook altijd!
Over eten gesproken, Mathijs vertelt dat hij naast chauffeur ook hobbykok is en maakt hier leuke video’s over die hij op Instagram, Facebook en YouTube deelt.

Het lossen in Borger en Assen gaat eigenlijk op dezelfde manier als de eerste rit. Bijzonder aan het filiaal in Assen is dat het een laaddock heeft. Hierdoor kunnen de rolcontainers eenvoudig vanuit de oplegger, via de laadklep, zo door gerold worden naar het magazijn. Op de terugweg maken we nog een laatste keer een stop bij het retourendepot. De laatste rit begint bij een organisatie in Zwolle waarbij dit bedrijf zelfstandig de oplegger zal laden. Van hieruit rijden we door naar het warehouse van Tielbeke in Zwolle. Onze collega’s ontvangen ons hartelijk en zijn nieuwsgierig waarom ik mee ben en wat ik er van vind, zo’n dag mee met een chauffeur.

De dag zit erop

Onze dag samen eindigt wanneer rond 15.00 uur Mathijs weer het terrein oprijdt van het distributiecentrum waar wij ook de dag begonnen zijn. Binnen vult hij nog enkele formulieren in en stuurt zijn manifesten door. “Nou? Vond je het wel gezellig en heb je een goed beeld gekregen wat een chauffeur zoal doet op een werkdag?” vraagt Mathijs mij als wij naar het parkeerterrein lopen waar onze auto’s staan. Ik bedank hem voor een enorm leuke dag en vooral zijn openheid, waarbij af en toe zijn gevatte humor de hoek om komt kijken. Best wel zwaar en lang zo’n dag, geef ik nog bij hem aan. En ik heb nu nog meer respect gekregen voor dit prachtige vak, want dat is het zeker!

“EFFICIËNT RIJDEN VIND IK BELANGRIJK MAAR ANDERE ROUTES VOLGEN OM ZO IETS VAN DE OMGEVING TE ZIEN VOELT ALS VRIJHEID!”

Nieuw

Vrachtwagenchauffeur CE winkeldistributie Aldi in Groningen

school Rijbewijs CE pin_drop Groningen schedule Uren in overleg

Chauffeur C in Lemelerveld

school Rijbewijs C pin_drop Lemelerveld schedule Uren in overleg

Chauffeur CE diepvries winkeldistributie in Raalte

school Rijbewijs CE pin_drop Raalte schedule Uren in overleg

Zodra de 31-jarige vrachtwagenchauffeur Paul Brinkman thuis komt van zijn werk staat hem een gezellige drukte te wachten. Terwijl zijn vrouw Linda roert in een grote pan chili con carne hebben tweelingbroertjes Milan en Levi (5) en jongste zoon Jari (2) de grootste lol om hun zonnebrillen. Die dragen ze op de kop en dat moet iedereen natuurlijk zien. Als ook de hond een aai heeft gehad is het tijd om aan tafel te gaan. Vandaag gezellig met het hele gezin.

Dit is niet altijd het geval, want zowel Paul als zijn vrouw zijn soms laat thuis. Als vrachtwagenchauffeur maakt Paul geregeld lange dagen. De Deventenaar staat om 4 uur ‘s ochtends op en weet nooit precies hoe laat hij thuis komt. Zolang hij maar op tijd thuis is om zijn kinderen naar bed te brengen heeft hij er vrede mee. “Dat moment is voor mij heel belangrijk,” vertelt Paul terwijl hij lachend een stuk rijst uit de wenkbrauw van Levi plukt.

IK HAD DIT VEEL EERDER MOETEN DOEN.

Tijd voor een andere baan

Bij zijn vorige baan lukte dit niet altijd. Paul werkte in ploegendienst waardoor hij zijn kinderen soms drie dagen achter elkaar niet zag. “Dat ging me echt tegenstaan”, vertelt Paul. Hetzelfde geldt voor de kou van de diepvriescel waarin hij jarenlang werkte. “Het is daar altijd -23 graden. Dat houd je niet je hele leven vol. Ik kreeg steeds meer klachten en ging met tegenzin naar mijn werk. Het werd tijd voor wat anders.”

Een jongensdroom komt uit

Zodoende bezocht Paul een banenmarkt in Zwolle, waar hij de stand van Tielbeke tegenkwam. Al van kinds af aan wilde Paul eigenlijk vrachtwagenchauffeur worden, maar het is er nooit van gekomen. Toen Paul zag dat hij zich bij Tielbeke kon laten omscholen twijfelde hij dan ook geen moment. “Ik heb mij ter plekke aangemeld en nog diezelfde avond mijn C.V. opgestuurd. Een week later mocht ik op gesprek komen.” Een jongensdroom komt uit.

Vrijheid

Nu geniet Paul dagelijks van zijn werk als vrachtwagenchauffeur. “De vrijheid, dat vind ik het mooiste,” vertelt Paul. “En dat ik overal in Nederland kom.” Zijn mooiste rit reed hij in Zeeland, waar hij genoot van de natuur, de kleine dorpjes en smalle straatjes. Paul heeft duidelijk zijn plek gevonden. “Ik had dit veel eerder moeten doen.”

Nadelen

Ook zijn vrouw Linda is het hiermee eens. Paul is zichtbaar vrolijker sinds hij bij Tielbeke werkt. “Maar”, geeft ze toe, “het is wel lastig dat ik nooit weet hoe laat hij thuis is. Het is een heel geregel soms.” Zelf zou Paul ook graag vaker mee willen eten, zoals vanavond. “Natuurlijk heb ik dat het liefst”, erkent hij. “Maar iedere baan heeft zo zijn nadelen. En ik zit hier echt op mijn plek, dus mij hoor je niet klagen.”

Verhalen over papa’s werk

Zijn enthousiasme weet Paul ook over te brengen op de tweeling, die smult van de verhalen over papa’s werk. Vooral als er iets stuk is hangen ze aan zijn lippen. En als er dan een keer iets mis is met de gezinsauto, noemen ze alle onderdelen op. ‘Zijn het de remmen? Is het de versnelling? Zijn het de schokbrekers?’ De jongens lijken ware monteurs in spé.

DIE VRIJE DAG MAAKT ALLES GOED

Mee in de vrachtwagen

Ook zijn ze al eens een dagje mee geweest in de vrachtwagen. Maar of ze later zelf ook vrachtwagenchauffeur willen worden, dat weten de jongens nog niet. Voor nu zijn er in ieder geval veel belangrijkere zaken. De borden zijn namelijk leeg en de speeltuin wacht. Na goedkeuring van Linda stormt de tweeling snel van tafel.

Vrije dag

Als alle rijstkorrels zijn opgeruimd speelt Paul ook nog even met de jongens. Een moment waar hij echt van geniet. En zodra de kleintjes op bed liggen drinkt hij graag nog een kop koffie met zijn vrouw. Maar, niet tot laat, want het is weer vroeg dag. Behalve op vrijdag. Dan zijn Paul en Linda allebei vrij. De vierdaagse werkweek ziet Paul dan ook als een groot voordeel. “Lange dagen of niet, die vrije dag maakt alles weer goed.”

Nieuw

Vrachtwagenchauffeur CE winkeldistributie Aldi in Groningen

school Rijbewijs CE pin_drop Groningen schedule Uren in overleg

Chauffeur C in Lemelerveld

school Rijbewijs C pin_drop Lemelerveld schedule Uren in overleg

Chauffeur CE diepvries winkeldistributie in Raalte

school Rijbewijs CE pin_drop Raalte schedule Uren in overleg

Door Evelien Wolting – Enkele jaren geleden bij Tielbeke begonnen met de BBL-opleiding logistiek medewerker en gewerkt als loods medewerker, inmiddels mag de 18-jarige Martijn Russcher zichzelf nu trotse vrachtwagenchauffeur noemen en rijdt hij stukgoed door heel Nederland. Maar uitgeleerd is hij nog lang niet en hij heeft dan ook grootse plannen voor de toekomst en zijn carrière bij Tielbeke!

Eerste BBL opleiding succesvol afgerond

Martijn volgde maar liefst twee opleidingen bij Tielbeke. Ruim drie jaar geleden start hij met de BBL-opleiding voor logistiek medewerker. Hij mocht daarnaast ook direct zijn opgedane ervaring in de praktijk brengen door mee te werken in de loods. Investeren in mensen is bij Tielbeke gemeengoed geworden en dit begint al bij “werken en leren”!

“IK HEB VEEL ERVARING OPGEDAAN ALS LOGISTIEK MEDEWERKER OP HET TERREIN VAN TIELBEKE OM MET DE VRACHTWAGEN EFFICIËNT TE KUNNEN MANOEUVREREN”.

Als ik Martijn vraag of hij kan aangeven waarom hij destijds juist voor Tielbeke koos en niet voor een andere werkgever reageert hij glimlachend. Vervolgens geeft hij aan dat tijdens een Open Dag bij Deltion College in Zwolle Tielbeke met een stand stond. “Mijn broer heeft een soortgelijk leertraject gevolgd, maar dan via een uitzendbureau, en dit viel hem zo tegen dat hij mij adviseerde om intern bij een transportbedrijf de opleiding te volgen”. Vanwege een positieve eerste gesprek tijdens de Open Dag was Martijn meteen al enthousiast en niet veel later meldde hij zich dan ook aan voor de BBL-opleiding. Ongeveer twee jaar later rondde hij succesvol de opleiding logistiek medewerker af!

Van loods medewerker naar chauffeur op de bedrijfsbus

Door het traject van logistiek medewerker te volgen heeft Martijn al veel ervaring en kennis opgedaan voor zijn droombaan; vrachtwagen chauffeur worden! In de tussentijd haalde hij niet alleen zijn rijbewijs B maar is Martijn ook voor Tielbeke gaan rijden als chauffeur op de bedrijfsbus.

“Je leert tijdens die vier maanden onder andere kaart lezen, voertuigbeheersing en dan met name dat je goed ervaart hoe groot je vrachtwagen is, hoe je veilig te werk gaat en de fijne kneepjes van het laden en lossen”. Op de eerste dag helpt één van de instructeurs van Tielbeke, Koen of Alfred, bij het manoeuvreren met zo’n groot voertuig.

Dit gebeurt eerst op het terrein van Tielbeke maar later mag je ook daadwerkelijk de weg op voor de echte praktijkervaring. Als ik informeer of Martijn weleens stiekem heeft gereden om rijervaring op te doen, reageert hij als volgt; “Gelukkig heb ik veel ervaring tijdens mijn werk als loodsmedewerker opgedaan, hierbij heb ik vaak de vrachtwagens moeten rangeren en voor het dock moeten zetten. Dus nee, ik hoefde niet stiekem te rijden maar mocht veel rijervaring opdoen tijdens mijn vorige opleiding.”

Martijn rondde vervolgens ook de BBL-chauffeursopleiding met succes af en met een rijbewijs C in de pocket mag hij dan nu echt eindelijk zelfstandig de weg op met een vrachtwagen! Aan de slag als vrachtwagenchauffeur stukgoed door Noord- en Oost Nederland!

De eerste week als chauffeur alleen aan het werk

Ik bemerk dat door een doeltreffend leertraject een student al snel kan groeien binnen Tielbeke! “In drie jaar tijd zit ik nu mooi op de vrachtwagen!”. Al glunderend kijkt Martijn mij vol trots aan. “Dat is toch het mooiste wat er is?!”.

Ik ben vooral heel erg benieuwd naar de eerste werkweek als chauffeur en informeer hier dan ook naar. Martijn geeft aan dat hij hier echt naar uitgekeken heeft en dat hij vooral merkt dat de praktijkervaring en het kalm blijven je bij iedere situatie kan helpen. “Geen dag of rit is hetzelfde. Door smalle straten manoeuvreren geeft een enorme kick als dat soepel verloopt!”.

Chauffeur Martijn kijkt peinzend uit het raam van zijn vrachtwagen

Op de vraag of hij al bijzondere gebeurtenissen heeft meegemaakt tijdens zijn diensten haalt Martijn in eerste instantie zijn schouders op. “Ik geloof van niet maar laatst begon wel een voetganger uit het niets tegen mij te schreeuwen en op de voorkant van de vrachtwagen te slaan dat ik moest weggaan”. Gelukkig krijg ik te horen dat de situatie waarin Martijn zich toen bevond vrij snel werd opgelost door een aanwezige verkeersregelaar.

“IN DRIE JAAR TIJD ZIT IK NU TOCH MOOI OP DE VRACHTWAGEN!”

Doorgroeien naar chauffeur CE

Werken bij Tielbeke als chauffeur kan voor diverse opdrachtgevers. Op dit moment rijdt Martijn als vrachtwagenchauffeur stukgoed voor zowel zakelijke als particuliere ontvangers. Als ik hem vraag waar hij zichzelf over vijf of tien jaar ziet en of dat nog bij Tielbeke is knikt hij vol overtuiging. “Ik kan niet wachten om mijn CE rijbewijs te behalen en diverse ritten te mogen maken. Ik ervaar Tielbeke als een heel fijne werkgever die zeker rekening houdt met je privéleven met bijvoorbeeld de mogelijkheid voor een vier-daagse werkweek”. Hij geeft hierbij aan dat het hem niet uitmaakt waar hij dan naartoe moet rijden of met welk type vracht, zolang hij maar vrijheid heeft en iets van de wereld mag

“IK KAN NIET WACHTEN OM MIJN CE RIJBEWIJS TE BEHALEN EN DIVERSE RITTEN TE MOGEN MAKEN”

Meer weten over het vak van vrachtwagenchauffeur? Kijk op de pagina chauffeur CE vacature.

Lees ook ons interview met Martijn Russcher toen hij als 16-jarige bij Tielbeke startte als logistiek medewerker;

Instromen bij Tielbeke met Martijn

Door onze reporter – De 29-jarige Gerben van Buiten is als pendelchauffeur een belangrijke spil in het productieproces van vrachtwagens. Hij rijdt langs vaste adressen en moet veel geduld hebben. Maar zich vervelen? Dat doet hij nooit!

Op een koude vrijdagochtend ontmoet ik Gerben voor het warehouse van Tielbeke in Zwolle. Een rustige jongeman met een vriendelijk voorkomen. We stappen snel de warme cabine in en vertrekken richting Hasselt. Het valt me op dat er geen oplegger achter de cabine zit. Ook hoeft Gerben geen ritgegevens op te halen. “Die krijg ik gewoon per mail”, legt hij uit. “En de oplegger halen we op bij een logistiek bedrijf in Hasselt. Daar staat een al voorgeladen trailer klaar.”

Vrachtwagenonderdelen vervoeren

Gerben is namelijk pendelchauffeur. Hij rijdt onder andere tussen locaties in Zwolle, Hasselt en Meppel om onderdelen van vrachtwagens te vervoeren. Ook staat er een transportbedrijf dat onderdelen verscheept op de route, net als een partij die verantwoordelijk is voor de afbraak van pallets. Het verbaast me hoeveel logistiek er komt kijken bij het produceren van een vrachtwagen.

Geduld hebben

Aangekomen op het eerste adres blijkt de trailer nog leeg. Gerben haalt zijn schouders op: “Je weet nooit precies wat je kunt verwachten. Maar het is niet erg, we hebben de tijd.” Zo te zien maakt Gerben zich niet snel druk. Je moet dan ook veel geduld hebben als pendelchauffeur, vertelt Gerben. “Je bent vaak aan het wachten. Soms een kwartiertje tijdens het lossen. Maar soms ook wat langer, bijvoorbeeld als een bepaald onderdeel er nog niet is. Daar moet je wel tegen kunnen.”

“IK VIND HET HEERLIJK. IK MAAK SOMS LANGE DAGEN, MAAR HET IS GEEN ZWAAR WERK.”

Koffie drinken

Wat doe je dan al die tijd, vraag ik mij af. Gerben glimlacht: “Ik haal koffie, maak een praatje met de loodsmedewerkers of ik kijk wat op mijn telefoon.” Ik kan mij ergere banen voorstellen. Maar toch, gaat het dan nooit vervelen? Gerben ontkent: “Niet iedereen is het met mij eens, maar ik vind het heerlijk. Ik maak soms lange dagen, maar het is geen zwaar werk.”

De inmiddels volgeladen trailer is weer aangekoppeld en we rijden naar het warehouse aan de overkant van de weg. Na het lossen helpt een loodsmedewerker bij het vastmaken van het trailerdoek.“Dat doen we alleen hier hoor!” roept hij. Om er vervolgens met pretogen aan toe te voegen: “Dan zijn de chauffeurs ten minste snel weer weg.” De mannen moeten lachen.

Mee eten in de kantine

Het contact met de loodsmedewerkers is voor Gerben dan ook een groot pluspunt van de pendelritten. Zijn route is niet altijd hetzelfde, maar de locaties vaak wel. “Ik heb hiervoor stukgoed gereden, maar dan kom je steeds bij andere mensen. Hier ken ik de meeste loodsmedewerkers ondertussen. Ik eet zelfs mee in de kantine.”

Detailhandel

Het was nooit zijn droom om vrachtwagenchauffeur te worden. Gerben werkte jaren in de detailhandel. “Op een gegeven moment wilde ik iets anders. Als 5-jarige ging ik wel eens met mijn oom mee in de vrachtwagen. Daar heb ik goede herinneringen aan. Dus ik dacht, vrachtwagenchauffeur, waarom ook niet?”

Opleiding binnen Tielbeke

Zo gezegd, zo gedaan. Gerben startte met een opleiding tot vrachtwagenchauffeur bij Deltion. Maar het bedrijf waar hij destijd werkte bood geen mogelijkheid om rijervaring op te doen. Zijn docent tipte Gerben om het eens bij Tielbeke te proberen. “Ik kon toen overgezet worden en heb mijn opleiding binnen 1,5 jaar afgerond bij Tielbeke.”

IK WEET WAAR IK AAN TOE BEN EN ZIT HIER HELEMAAL OP MIJN PLEK.

Het grotere werk

Na ervaring op te hebben gedaan met een bestelbus en een bakwagen, was het wat Gerben betreft tijd voor het grotere werk. Hij gaf dit aan bij zijn leidinggevende en kon al snel als pendelchauffeur aan de slag. Dit doet hij vier dagen per week, met woensdag als vaste vrije dag. Af en toe pakt hij ook een zondag mee om naar Breda te rijden. “Prettig voor de afwisseling en voor mijn portemonnee. Op zondag krijg je namelijk dubbel uitbetaald.”

Chauffeur loopt tussen 2 vrachtwagens door

Helemaal op mijn plek

Iets wat Gerben goed van pas komt, want in februari verhuist hij naar zijn eigen stekkie in Hoogeveen. Inmiddels zijn we alweer in Zwolle en zet Gerben mij af. Zelf rijdt hij weer naar Hasselt om een volgende lading op te pikken en af te leveren. Op de vraag of hij dit werk nog lang wil blijven doen is hij duidelijk: “Zolang deze pendelroutes bestaan blijf ik chauffeur bij Tielbeke. Ik weet waar ik aan toe ben en zit hier helemaal op mijn plek.”

Meer weten over het vak van vrachtwagenchauffeur? Kijk op de pagina chauffeur CE vacature.

Door onze reporter – Met haar hoogblonde haar, glimmende handtas en salade voor onderweg haalt Wendy van Echten in één klap alle vooroordelen over vrachtwagenchauffeurs onderuit. Ik kan niet wachten om de nog maar 23-jarige Nieuwleusense te vragen hoe het is als vrouw in deze mannenwereld.

Vandaag rijd ik met haar mee door Noord-Nederland om stukgoed weg te brengen. Het is een zonnige maandagmorgen en nadat Wendy haar roze beker heeft gevuld met koffie is het tijd om te vertrekken.

Van bakkerij naar transportbedrijf

Wendy was nooit van plan om vrachtwagenchauffeur te worden, vertelt ze me onderweg naar het eerste adres in Tynaarlo. “Als klein meisje wilde ik bakker worden.” Deze droom heeft Wendy al op jonge leeftijd waargemaakt. Maar toen de bakkerij sloot moest ze op zoek naar ander werk. Via een vriendin en tevens ex-collega komt ze bij Tielbeke terecht.

IK HAD NIKS MET VRACHTWAGENS”

“Ik had helemaal niks met vrachtwagens. Maar ik dacht, ik ga gewoon die opleiding doen en dan zie ik het wel. Nou, dat is mij hartstikke goed bevallen. Ik heb het super naar mijn zin.” Wendy volgde een opleiding binnen Tielbeke, waarbij ze wekelijks vier dagen werkte en één dag les kreeg. De lessen volgde ze gewoon bij Tielbeke, die een eigen chauffeursopleiding heeft. Inmiddels is Wendy zo’n 5 jaar aan de slag als chauffeur en ik ben reuze benieuwd hoe ze zich staande weet te houden tussen de mannen.

Werken als vrouwelijke vrachtwagenchauffeur

Volgens de nuchtere Wendy valt het allemaal wel mee. “Tegenwoordig zijn er steeds meer vrouwelijke chauffeurs, zeker in Nederland”, legt ze uit. “Maar in Duitsland is het anders. Laatst was ik daar ergens aan het lossen. Ik had op gegeven moment wel vijf toeschouwers. ‘Das ist eine Frau!’, riepen ze vol ongeloof naar elkaar. Ik moet daar wel om lachen.”

Ook in Nederland is het soms nog even wennen voor klanten. Vaak gaan ze er automatisch van uit dat Wendy met een bestelbusje komt als ze haar stem door de telefoon horen. “Ze zeggen dan: ‘Zet hem maar gewoon naast de deur!’ Als ik dan met mijn vrachtwagen aan kom rijden schrikken ze wel even.”

Chauffeur Wendy achter het stuur met mooi gelakte nagels

Helpen tillen als vrouwelijke chauffeur

Wordt Wendy dan ook anders behandeld dan haar mannelijke collega’s? “Ja, soms wel”, geeft ze toe. “Dan willen klanten me helpen tillen, terwijl ik het prima zelf kan.” Ook moet ze zich soms extra bewijzen. “Als ik twee keer achteruit moet insteken dan staan daar wel eens wat mannen bij te lachen. Dan heb ik het idee dat ik extra goed mijn best moet doen. Terwijl ze er zelf misschien wel zes keer over doen.”

JONGENS, HOE GAAN WE DIT NOU WEER DOEN?”

Overwinning op mijzelf

Als ik zo zie hoe Wendy de vrachtwagen in onmogelijke bochten weet te manoeuvreren hoeft ze zich volgens mij nergens druk om te maken. Dit is ook juist wat het vak volgens haar zo leuk maakt. “Soms denk ik: ‘Jongens, hoe gaan we dit nou weer doen?’ Maar als ik dat ding dan toch achteruit door een smal straatje krijg geeft mij dat een goed gevoel. Een soort overwinning op mijzelf.” Niet veel later rijden we door zo’n smal straatje in Groningen en ik snap wat ze bedoelt.

Inmiddels rijdt Wendy zowel in binnen- als buitenland. Geregeld slaapt ze in de cabine, zo’n 2 á 3 nachten per week. Gek genoeg geeft dit haar veel rust. Want thuis kan Wendy moeilijk stilzitten. “Er zijn altijd dingen die gedaan moeten worden. De was, even met de stofzuiger door het huis. Voor ik op bed lig is het zo een paar uur verder. Maar de volgende ochtend moet ik er wel weer vroeg uit. Daarom dacht ik, dit moet anders.”

Wendy vervolgt dat Tielbeke heel flexibel is. “Als je wilt kun je iedere dag om 18:00 uur thuis zijn, maar ik vind die vaste ritten minder leuk. Liever rijd ik internationaal en slaap ik onderweg. Als de dag erop zit parkeer ik mijn vrachtwagen en ga ik wat eten. Vaak neem ik nog een douche en dan is het bedtijd. De volgende ochtend ben ik direct al in de buurt van het eerste losadres. Dat bevalt me veel beter dan iedere dag naar huis rijden.”

JE DOET GEWOON JE DEURTJES OP SLOT”

Waar douchen vrachtwagenchauffeurs?

Dit roept direct wat praktische vragen bij me op. Want waar douche je dan? En hoe doe je dat als je naar de wc moet? Dat lijkt me toch lastig soms. Wendy moet lachen. “Dat is wel een ding ja, maar gelukkig hebben bijna alle tankstations en parkeerplaatsen een toilet en vaak ook een douche. Ik zorg er wel voor dat mijn blaas leeg is voor ik ga slapen. En ‘s ochtends haast ik me naar de eerste klant. Ook heb ik voor de zekerheid altijd een emmer bij me,” vertrouwt Wendy me toe. “Maar die gebruik ik eigenlijk nooit.” Toch lijkt het mij een handige tip om mee te nemen in dit verhaal.

Dat je geen luxe hoeft te verwachten lijkt me logisch, maar voelt Wendy zich ook wel eens onveilig in de cabine? “Nee, maar ik ben ook niet bang aangelegd. Wel zorg ik altijd dat ik op een plek sta met meerdere chauffeurs. Of ik parkeer onder een lantaarnpaal of bewakingscamera. Maar je doet gewoon je deurtjes op slot en dan is er niks aan de hand.”

ook werken als vrachtwagenchauffeuse?

Wendy is dan ook een stoere meid die zich prima weet te redden als vrachtwagenchauffeur. Voor we afscheid nemen kom ik erachter dat dit in groot contrast staat met haar hobby’s. Ze is namelijk thuiskapster, toneelspeelster en was tot voor kort majorette. Volgens Wendy gaat dit prima samen en kan iedereen chauffeur worden: “Iedereen kan het leren. Ik kon het eerst ook niet. Ik had helemaal niks met vrachtwagens of wegen. Maar nu heb ik alles goed voor elkaar. En ik wil hier voorlopig ook niet meer weg.”

Wendy haar collega worden? Bekijk onze vacatures! Het is ook mogelijk om je via Tielbeke te laten omscholen tot chauffeur.

Meer weten over het vak van vrachtwagenchauffeur? Kijk op de pagina chauffeur CE vacature.

Vacatures als vrachtwagenchauffeuse

Nieuw

Vrachtwagenchauffeur CE winkeldistributie Aldi in Groningen

school Rijbewijs CE pin_drop Groningen schedule Uren in overleg

Chauffeur C in Lemelerveld

school Rijbewijs C pin_drop Lemelerveld schedule Uren in overleg

Chauffeur CE diepvries winkeldistributie in Raalte

school Rijbewijs CE pin_drop Raalte schedule Uren in overleg